Enflasyon görünümüne yönelik üst taraflı riskler büyük kalmaya devam etmekte ve bu risklerin gerçekleşmesi halinde daha agresif sıkılaştırmaya gereksinim duyulabilir.
Büyük ekonomilerdeki merkez bankaları, birkaç ay evvel para siyasetini fazlaca kademeli olarak sıkılaştırabileceklerini umuyorlardı. Enflasyon, pandemi ve çabucak sonrasında Rusya’nın Ukrayna’yı işgali ile bağlantılı olağandışı bir arz şoku karışımından kaynaklanıyor üzere görünüyordu ve bu baskılar hafifçeledikten daha sonra süratle düşmesi bekleniyordu.
Şimdi, enflasyonun on yılların en yüksek düzeylerine tırmanması ve fiyat baskılarının konut ve öteki hizmetlere hakikat genişlemesiyle, merkez bankaları enflasyon beklentilerinin zayıflamasını ve güvenilirliklerine ziyan vermesini önlemek için daha acil hareket etme muhtaçlığının farkındalar. Siyaset yapıcılar geçmişin derslerine kulak vermeli ve sonrasındasında potansiyel olarak daha acı verici ve yıkıcı düzenlemelerden kaçınmak için kararlı olmalı.
Federal Rezerv, Kanada Merkez Bankası ve İngiltere Merkez Bankası faiz oranlarını besbelli bir biçimde yükseltti ve bu yıl daha büyük artışlarla devam etmeyi beklediklerinin sinyalini verdi. Avrupa Merkez Bankası geçtiğimiz günlerde on yıldan uzun bir müddetdir birinci sefer faiz oranlarını yükseltti.
Enflasyonu düşürmeye yardımcı olmak için daha yüksek gerçek oranlar
Merkez bankasının muhtemel siyaset yolu hakkındaki hareketleri ve bağlantıları, yılın başından bu yana devlet borcu üstündeki gerçek (yani enflasyona bakılırsa ayarlanmış) faiz oranlarında kıymetli bir artışa yol açtı.
Kısa vadeli gerçek oranlar hala negatif olsa da, Amerika Birleşik Devletleri’ndeki gerçek faiz eğrisi – yani, piyasa meblağlarının ima ettiği bir ila 10 yıl içindeki gerçek faiz oranlarının yolu – eğri boyunca yüzde 0,5 ila 1 içinde bir aralığa yükseldi.
Bu yol, çıktının potansiyel oranı etrafında genişlemesine müsaade veren “nötr” bir gerçek siyaset duruşuyla kabaca dengeli. Fed’in haziran ayı ortasındaki Ekonomik Projeksiyonlar Özeti, yüzde 0,5 civarında bir nötr oran öngördü. Siyaset yapıcılar hem bu yıl birebir vakitte gelecek yıl yüzde 1,7’lik bir çıktı artışı bekliyorlar ki bu da potansiyel büyüme iddialarına hayli yakın.
Euro Bölgesi’nde Alman bundları tarafınca belirlenen gerçek faiz eğrisi, derinden negatif kalmasına karşın, üst yanlışsız kaydı. Bu eğilim de yavaş yavaş nötre yaklaşan gerçek oranlarla dengeli.
Devlet tahvillerindeki artan gerçek faiz oranları, tüketiciler ve işletmeler için borçlanma maliyetlerinde daha da büyük bir artışa niye oldu ve global olarak pay senedi fiyatlarındaki keskin düşüşlere katkıda bulundu. Hem merkez bankalarının birebir vakitte piyasaların yeni görüşü, finansal şartlardaki bu sıkılaştırmanın enflasyonu nispeten süratli bir biçimde gaye düzeylere indirmek için kâfi olacağı tarafında.
Örnek vermek gerekirse, enflasyon beklentilerinin piyasa temelli ölçümleri, hem ABD birebir vakitte Almanya için önümüzdeki iki yahut üç yıl ortasında enflasyonun yaklaşık yüzde 2’ye geri döneceğine işaret ediyor. Fed’in son üç aylık varsayımları üzere merkez bankası iddiaları, ekonomistlerin ve yatırımcıların anketleri üzere, fiyat artış oranında emsal bir ılımlılığa işaret ediyor.
Bu, birkaç niçinden dolayı makul bir temel üzere görünüyor:
Devreye sokulan mali ve mali sıkılaştırma, bilhassa güçlü tüketim malları üzere faize hassas kategorilerde hem güç birebir vakitte güç dışı mallara olan talebi soğutmalı. Bu, mal meblağlarının daha yavaş bir süratte yükselmesine yahut hatta düşmesine niye olmalı ve ayrıyeten emtia piyasalarında ek aksaklıklar olmaması durumunda güç fiyatlarını düşürebilir.
Arz tarafındaki baskılar, pandemi denetiminin gevşetilmesi yardımıyla üretim kesintileri daha az sıklıkta olacağından hafifçelemeli.
Daha yavaş ekonomik büyüme sonunda hizmet bölümü enflasyonunu aşağı çekmeli ve fiyat artışını sınırlamalı.
Yüksek enflasyon riski var
aynı vakitte, enflasyon artışının büyüklüğü merkez bankaları ve piyasalar için bir sürpriz oldu ve enflasyonun görünümü hakkında kıymetli belirsizlikler devam etmekte. Enflasyonun merkez bankalarının öngördüğünden daha süratli düşmesi mümkün, bilhassa de tedarik zinciri aksaklıklarının hafifçelemesi ve global siyaset sıkılaştırmasının güç ve mal fiyatlarında süratli düşüşlere niye olması durumunda.
Buna karşın, enflasyon riskleri kuvvetli bir biçimde üst taraflı görünmekte. Yüksek enflasyonun yerleşmesi ve enflasyon beklentilerinin kopması istikametinde kıymetli bir risk var.
Hizmetlerdeki enflasyon oranları – konut kiralarından şahsi hizmetlere kadar her şey için – aslına bakarsan yüksek düzeylerden yükseliyor üzere görünüyor ve süratli bir biçimde düşmeleri pek mümkün değil. Bu baskılar, süratli nominal fiyat artışı ile güçlenebilir. kuvvetli işgücü piyasalarına sahip ülkelerde, nominal fiyatlar, firmaların makul bir biçimde sindirebileceğinden daha süratli bir biçimde süratle yükselmeye başlayabilir ve ünite işgücü maliyetlerindeki ilgili artış fiyatlara aktarılabilir. Bu cins “ikinci çeşit etkileri” daha kalıcı enflasyona ve yükselen enflasyon beklentilerine dönüşecektir. Son olarak, güç fiyatlarında yeni bir dalgalanmayı ateşleyen yahut mevcut aksaklıkları birleştiren jeopolitik tansiyonların daha da ağırlaşması, daha uzun bir yüksek enflasyon devri yaratabilir.
Yukarıda tartışılan “ortalama” enflasyon beklentilerine ait piyasa temelli deliller itimat verici görünse de, piyasalar enflasyonun önümüzdeki birkaç yıl ortasında merkez bankası amaçlarının fazlaca üzerinde seyredebileceği ihtimaline değerli oranlar koyuyor üzere görünüyor. Bilhassa, piyasalar önümüzdeki senelerda ABD, Euro Bölgesi ve Birleşik Krallık’ta devam eden yüzde 3’ün üzerinde enflasyon oranlarının yüksek bir muhtemelliğine işaret ediyor.
Tüketiciler ve işletmeler de son aylarda üst istikametli enflasyon riskleri konusunda giderek daha fazla telaş duymaya başladı. Amerika Birleşik Devletleri ve Almanya için, hane halkı anketleri, insanların gelecek yıl boyunca yüksek enflasyon beklediğini ve önümüzdeki beş yıl ortasında amacın epey üzerinde olma ihtimaline kıymetli oranlar koyduğunu gösteriyor.
Daha kuvvetli mali sıkılaştırma gerekebilir
Enflasyonu düşürmenin maliyetleri, üst taraflı risklerin gerçekleşmesi ve yüksek enflasyonun yerleşmesi durumunda bariz biçimde daha yüksek olabilir. Bu durumda, merkez bankalarının ekonomiyi soğutmak için daha kararlı olmaları ve daha agresif bir biçimde sıkılaştırmaları gerekecek ve işsizliğin değerli ölçüde artmasına niye olacak.
esasen zayıf likidite belirtilerinin ortasında, daha süratli siyaset faizi sıkılaştırması, risk varlık meblağlarında daha keskin bir düşüşe niye olabilir – pay senetlerini, kredileri ve gelişmekte olan piyasa varlıklarını etkileyebilir. Finansal şartlardaki sıkılaştırma, finansal sistemin esnekliğini test eden ve gelişmekte olan piyasalar üzerinde bilhassa büyük baskılar yaratacak biçimde sistemsiz olabilir. Enflasyonun on yılların en yüksek düzeylerinde seyretmesiyle şu anda kuvvetli olan sıkı para siyasetine yönelik kamu dayanağı, artan ekonomik ve istihdam maliyetleri niçiniyle zayıflatılabilir.
Buna karşın, fiyat istikrarının bir daha sağlanması büyük ehemmiyet taşımakta ve sürdürülebilir ekonomik büyüme için gerekli bir şart. 1960’larda ve 1970’lerde yüksek enflasyonun değerli bir dersi, onu sınırlamak için hayli yavaş hareket etmenin, enflasyon beklentilerini yükseklerde demirlenmesi ve siyaset güvenilirliğini geri kazanmak için epey daha maliyetli bir sıkılaştırma gerektirdiğiydi. Merkez bankalarının, önümüzdeki kuvvetli yolda gezinirken bu tecrübesi gözlerinde sıkıca tutmaları kıymetli olacaktır.
Büyük ekonomilerdeki merkez bankaları, birkaç ay evvel para siyasetini fazlaca kademeli olarak sıkılaştırabileceklerini umuyorlardı. Enflasyon, pandemi ve çabucak sonrasında Rusya’nın Ukrayna’yı işgali ile bağlantılı olağandışı bir arz şoku karışımından kaynaklanıyor üzere görünüyordu ve bu baskılar hafifçeledikten daha sonra süratle düşmesi bekleniyordu.
Şimdi, enflasyonun on yılların en yüksek düzeylerine tırmanması ve fiyat baskılarının konut ve öteki hizmetlere hakikat genişlemesiyle, merkez bankaları enflasyon beklentilerinin zayıflamasını ve güvenilirliklerine ziyan vermesini önlemek için daha acil hareket etme muhtaçlığının farkındalar. Siyaset yapıcılar geçmişin derslerine kulak vermeli ve sonrasındasında potansiyel olarak daha acı verici ve yıkıcı düzenlemelerden kaçınmak için kararlı olmalı.
Federal Rezerv, Kanada Merkez Bankası ve İngiltere Merkez Bankası faiz oranlarını besbelli bir biçimde yükseltti ve bu yıl daha büyük artışlarla devam etmeyi beklediklerinin sinyalini verdi. Avrupa Merkez Bankası geçtiğimiz günlerde on yıldan uzun bir müddetdir birinci sefer faiz oranlarını yükseltti.
Enflasyonu düşürmeye yardımcı olmak için daha yüksek gerçek oranlar
Merkez bankasının muhtemel siyaset yolu hakkındaki hareketleri ve bağlantıları, yılın başından bu yana devlet borcu üstündeki gerçek (yani enflasyona bakılırsa ayarlanmış) faiz oranlarında kıymetli bir artışa yol açtı.
Kısa vadeli gerçek oranlar hala negatif olsa da, Amerika Birleşik Devletleri’ndeki gerçek faiz eğrisi – yani, piyasa meblağlarının ima ettiği bir ila 10 yıl içindeki gerçek faiz oranlarının yolu – eğri boyunca yüzde 0,5 ila 1 içinde bir aralığa yükseldi.
Bu yol, çıktının potansiyel oranı etrafında genişlemesine müsaade veren “nötr” bir gerçek siyaset duruşuyla kabaca dengeli. Fed’in haziran ayı ortasındaki Ekonomik Projeksiyonlar Özeti, yüzde 0,5 civarında bir nötr oran öngördü. Siyaset yapıcılar hem bu yıl birebir vakitte gelecek yıl yüzde 1,7’lik bir çıktı artışı bekliyorlar ki bu da potansiyel büyüme iddialarına hayli yakın.
Euro Bölgesi’nde Alman bundları tarafınca belirlenen gerçek faiz eğrisi, derinden negatif kalmasına karşın, üst yanlışsız kaydı. Bu eğilim de yavaş yavaş nötre yaklaşan gerçek oranlarla dengeli.
Devlet tahvillerindeki artan gerçek faiz oranları, tüketiciler ve işletmeler için borçlanma maliyetlerinde daha da büyük bir artışa niye oldu ve global olarak pay senedi fiyatlarındaki keskin düşüşlere katkıda bulundu. Hem merkez bankalarının birebir vakitte piyasaların yeni görüşü, finansal şartlardaki bu sıkılaştırmanın enflasyonu nispeten süratli bir biçimde gaye düzeylere indirmek için kâfi olacağı tarafında.
Örnek vermek gerekirse, enflasyon beklentilerinin piyasa temelli ölçümleri, hem ABD birebir vakitte Almanya için önümüzdeki iki yahut üç yıl ortasında enflasyonun yaklaşık yüzde 2’ye geri döneceğine işaret ediyor. Fed’in son üç aylık varsayımları üzere merkez bankası iddiaları, ekonomistlerin ve yatırımcıların anketleri üzere, fiyat artış oranında emsal bir ılımlılığa işaret ediyor.
Bu, birkaç niçinden dolayı makul bir temel üzere görünüyor:
Devreye sokulan mali ve mali sıkılaştırma, bilhassa güçlü tüketim malları üzere faize hassas kategorilerde hem güç birebir vakitte güç dışı mallara olan talebi soğutmalı. Bu, mal meblağlarının daha yavaş bir süratte yükselmesine yahut hatta düşmesine niye olmalı ve ayrıyeten emtia piyasalarında ek aksaklıklar olmaması durumunda güç fiyatlarını düşürebilir.
Arz tarafındaki baskılar, pandemi denetiminin gevşetilmesi yardımıyla üretim kesintileri daha az sıklıkta olacağından hafifçelemeli.
Daha yavaş ekonomik büyüme sonunda hizmet bölümü enflasyonunu aşağı çekmeli ve fiyat artışını sınırlamalı.
Yüksek enflasyon riski var
aynı vakitte, enflasyon artışının büyüklüğü merkez bankaları ve piyasalar için bir sürpriz oldu ve enflasyonun görünümü hakkında kıymetli belirsizlikler devam etmekte. Enflasyonun merkez bankalarının öngördüğünden daha süratli düşmesi mümkün, bilhassa de tedarik zinciri aksaklıklarının hafifçelemesi ve global siyaset sıkılaştırmasının güç ve mal fiyatlarında süratli düşüşlere niye olması durumunda.
Buna karşın, enflasyon riskleri kuvvetli bir biçimde üst taraflı görünmekte. Yüksek enflasyonun yerleşmesi ve enflasyon beklentilerinin kopması istikametinde kıymetli bir risk var.
Hizmetlerdeki enflasyon oranları – konut kiralarından şahsi hizmetlere kadar her şey için – aslına bakarsan yüksek düzeylerden yükseliyor üzere görünüyor ve süratli bir biçimde düşmeleri pek mümkün değil. Bu baskılar, süratli nominal fiyat artışı ile güçlenebilir. kuvvetli işgücü piyasalarına sahip ülkelerde, nominal fiyatlar, firmaların makul bir biçimde sindirebileceğinden daha süratli bir biçimde süratle yükselmeye başlayabilir ve ünite işgücü maliyetlerindeki ilgili artış fiyatlara aktarılabilir. Bu cins “ikinci çeşit etkileri” daha kalıcı enflasyona ve yükselen enflasyon beklentilerine dönüşecektir. Son olarak, güç fiyatlarında yeni bir dalgalanmayı ateşleyen yahut mevcut aksaklıkları birleştiren jeopolitik tansiyonların daha da ağırlaşması, daha uzun bir yüksek enflasyon devri yaratabilir.
Yukarıda tartışılan “ortalama” enflasyon beklentilerine ait piyasa temelli deliller itimat verici görünse de, piyasalar enflasyonun önümüzdeki birkaç yıl ortasında merkez bankası amaçlarının fazlaca üzerinde seyredebileceği ihtimaline değerli oranlar koyuyor üzere görünüyor. Bilhassa, piyasalar önümüzdeki senelerda ABD, Euro Bölgesi ve Birleşik Krallık’ta devam eden yüzde 3’ün üzerinde enflasyon oranlarının yüksek bir muhtemelliğine işaret ediyor.
Tüketiciler ve işletmeler de son aylarda üst istikametli enflasyon riskleri konusunda giderek daha fazla telaş duymaya başladı. Amerika Birleşik Devletleri ve Almanya için, hane halkı anketleri, insanların gelecek yıl boyunca yüksek enflasyon beklediğini ve önümüzdeki beş yıl ortasında amacın epey üzerinde olma ihtimaline kıymetli oranlar koyduğunu gösteriyor.
Daha kuvvetli mali sıkılaştırma gerekebilir
Enflasyonu düşürmenin maliyetleri, üst taraflı risklerin gerçekleşmesi ve yüksek enflasyonun yerleşmesi durumunda bariz biçimde daha yüksek olabilir. Bu durumda, merkez bankalarının ekonomiyi soğutmak için daha kararlı olmaları ve daha agresif bir biçimde sıkılaştırmaları gerekecek ve işsizliğin değerli ölçüde artmasına niye olacak.
esasen zayıf likidite belirtilerinin ortasında, daha süratli siyaset faizi sıkılaştırması, risk varlık meblağlarında daha keskin bir düşüşe niye olabilir – pay senetlerini, kredileri ve gelişmekte olan piyasa varlıklarını etkileyebilir. Finansal şartlardaki sıkılaştırma, finansal sistemin esnekliğini test eden ve gelişmekte olan piyasalar üzerinde bilhassa büyük baskılar yaratacak biçimde sistemsiz olabilir. Enflasyonun on yılların en yüksek düzeylerinde seyretmesiyle şu anda kuvvetli olan sıkı para siyasetine yönelik kamu dayanağı, artan ekonomik ve istihdam maliyetleri niçiniyle zayıflatılabilir.
Buna karşın, fiyat istikrarının bir daha sağlanması büyük ehemmiyet taşımakta ve sürdürülebilir ekonomik büyüme için gerekli bir şart. 1960’larda ve 1970’lerde yüksek enflasyonun değerli bir dersi, onu sınırlamak için hayli yavaş hareket etmenin, enflasyon beklentilerini yükseklerde demirlenmesi ve siyaset güvenilirliğini geri kazanmak için epey daha maliyetli bir sıkılaştırma gerektirdiğiydi. Merkez bankalarının, önümüzdeki kuvvetli yolda gezinirken bu tecrübesi gözlerinde sıkıca tutmaları kıymetli olacaktır.