Sezon koleksiyonlarını birleştiren nokta özgürleştiren dans hareketlerinden, gece kulüplerindeki yükselen seslerden ve 60’ların asi şenliklerinden geliyor. Ortalarında performans sanatlarının geçtiğimiz iki yıl içerisinde karşılaştığı zorluklara dikkat çekmek isteyen de vardı, birinci gençlik senelerında izledikleri bale şovlarını, şenlik alanlarındaki o kaçamak flörtleri yad etmek isteyende. Tasarımcıların sırları bu sefer dans ve müzik yoluyla su yüzüne çıkıyor!
Dans ve müzik sanırım içgüdülerimizi, yaratıcı yanımızı en kolay dışa vurduğumuz iki araç. Dans etmekten kimi birtakım utandığımız ya da kaçındığımız doğrudur, pekala ya müzik? ömrümüzün her anını domine eden, ruh halimize göre şekillenen bir güce sahip. Mırıldandığımız sözler kişiliğimizin daha doğrusu hislerimizin tam bir turnusolu. Kıyafetler ve modanın da müzik üzere bir dokunuşu var hayatımıza. Hislerimiz ve kimliğimiz konusunda büyük ipuçları veriyor.
VERSACE
Diğer bir taraftan müzikler kendi alt kültürünü oluşturdukça büyük resmi tamamlamak için oyuna kıyafetler de giriyor. Hip-hop, rap, rock, reggae, pop… Türler uzayıp gidiyor, tarzlar ve ötürüsıyla tasarımcıların ilham kaynakları da. Birkaç sene önce çabucak her tarafta okuduğumuz bir başlık vardı. yıllar boyunca sinema yıldızlarının görkemi altında moda dünyasında pek de rüzgarlarını estiremeyen şarkıcılar artık tarz konusunda gerçek influencer’dı. K-Pop kümesi BlackPink’in dört yıldızının, dört farklı marka elçiliği ve bu uğurda geliştirdikleri tarzları, Lil Nas X’in pembe Versace’leri, Megan Thee Stallion’ın dikkat çeken vamp tarzı ve Cavalli görünümleri, Cardi B’nin Mugler ve Richard Quinn aşkı iki disiplinin içindeki bağları da kuvvetlendiriyor.
Ancak bu dönem modanın, ötürüsıyla tasarımcıların, müzisyenlerle tek bağı onları giydirmek, birlikte tasarlamak ya da onları marka yüzü yapmaktan çok öteydi. Dönem koleksiyonlarının tam ortasında eğlence kültürü vardı. Kestirim edersiniz ki bu koleksiyonların fikir aşaması ve somutlaşma süreci geçtiğimiz yıl tam da aşıların bulunmasıyla birlikte bir daha daima birlikte dans etmenin, konserlere katılmanın hayalinin kurulduğu vakte denk geliyor.
“1960’larda hava sonucunca olmak isteyeceğiniz tek yer Roma’daki Piper Club’dı” demişti MGC. Dior bizi diskoteke, Tiger of Sweden ise zen bahçelerine götürdü.
POP & DISCO
Donatella Versace’nin müzikle en çok da pop ve hip-hop yıldızlarıyla olan bağını bilmeyen yoktur. Onun için ödül törenlerinde giydirdiği ünlüler, bayağı birer marka-ünlü anlaşması üzerine heyeti değil. Ayrıyeten Versace’nin göz alıcı renklerini, devasa çengelli iğnelerini genelde sinema şenlikleri ve galalarında değil, MTV ya da Grammy üzere müzik odaklı törenlerde görüyoruz. Jennifer Lopez’le olan arkadaşlığı bir yana, Donatella’nın geçtiğimiz ay Los Angeles’tayken yaptığı birinci şeylerden biri de Britney Spears’i ziyaret etmek olmuştu. (Sonbahar/Kış 22 kampanyalarında umarım bir daha bir ortaya gelirler, diyerek bir de dilek çemberi oluşturuyorum.) Madonna’yla, Lady GaGa’yla olan ilişkisi de malum! Donatella’nın bir diğer özelliği de bu isimleri ne yapıp edip fiziken de kendine benzetmesi. Bu ekolün son üyesi de günümüzün disko kraliçesi Dua Lipa! Lipa önce Versace’nin İlkbahar/Yaz 2022 defilesinde yürüdü. Şovu yalnızca açmak- la kalmadı, bununla birlikte kapadı da. Geçtiğimiz ay düzenle- nen Grammy’de de 90’lara ilişkin arşiv bir Versace giyindi.
60’lar… Earlswood Wood Jazz Şenliği. Dönem ve bu şenlikler Courrèges ruhunu özetliyor.
Dior’da Maria Grazia Chiuri vakti biraz daha geriye aldı. Bugüne kadar tasarladığı en düzgün hazır giysi koleksiyonu için Chiuri dönemler içinde bir yolculuğa çıkararak 60’lara götürdü bizi. Françoise Hardy’nin Fransız pop ezgileri, dönemin en büyük modellerinden Twiggy, 1961’in “Slim Look” koleksiyonuyla vaktiyle modanın geleceğini şekillendiren o yılları özetledi. Fakat hepsinin de ötesinde defilenin en can alıcı noktası o 10 yıl boyunca insanları özgürleştiren, eğlenmek için buluştukları Roma’daki Piper Club’ı bir daha yorumlamasıydı. Sanat, moda ve diğer tüm yaratıcı alanlarda üreten insanların burada buluşması, Chiuri’nin gençlik yıllarını da burada geçirmesi, 60’ların hedonist ve özgürlükçü yanıyla buluşunca ortaya enfes bir kıssa ve atmosfer çıkıyor. esasen defilenin düzeni ve kreatif yönetimi de bu kulüpte yer alan dans pisti ve genel olarak iç mimarisi düşünülerek hazırlanmış. Muazzam referanslar! Koleksiyondaki püsküller, saçaklar da dans ederken olağanüstü fotoğrafı vermenizi sağlayacak cinstendi.
60’lardan ilham alan bir diğer marka da Vivetta oldu. Hatta geçtiğimiz dönem Milano Moda Haftası’ndaki en ilginç sunumlardan birine imza attı. Modeller Palazzo del Ghiaccio’da yer alan buz pistinde hünerlerini sergiledi. Vivetta Ponti aslında hayallerini büyük kurarak sunumu Ay’ın yüzeyinde yapmak istemiş; gelin görün ki dünya şartları buna el vermiyor! “Tüyler ve cut out’larla bayanın vücudunu, hareketlerle özgürlüğü kutlamak istedim” diyordu şov daha sonrasında. Bu yüzden modeller de Tonya Harding ya da Nancy Kerrigan üzere artistik patinaj şampiyonalarındaki üzere buz üstünde süzüldüler. Zıt atlamalar, uçan dönüşler yaptılar.
Dansın ilham kaynağı olmaktan çıkıp kıyafetler ve modayla birleştiği o iki koleksiyon. Issey Miyake ve Roksanda. Modeller dans ederek tanıttılar kıyafetleri.
Bizi popüler müziğin ritmine emanet eden yalnızca Versace ve Dior değildi. Olivier Rousteing ve Anthony Vaccarello da Balmain ve Saint Laurent için karanlık gecelerin, spot ışıklarının çekiciliğine davet ettiler bizi. Saint Laurent her vakit için vamp ve seksi gecelerle özdeşleşen bir çizgide ilerliyor benim için. Koleksiyondaki çabucak her kıyafetle Berlin’e, Berghain’e gitmek isteyebilirsiniz. Balmain ise Rihanna’nın şarkısında haykırdığı üzere “Please Don’t Stop The Music” diyordu. Rousteing Fransız modaevindeki 10. yılını kutluyor bu koleksiyonla. Haliyle müziğin sesini hiç kısma- dan Naomi ve Beyoncé’nin de katıldığı bir partiye dönüştürdü kutlamaları. Kim bu partinin dışında kalmak ister ki?
Parti demişken! Louis Vuitton’da Nicolas Ghesquière bizi vakit ve bağlamdan kopararak büyük bir baloya ışınladı. Baloda ne olur? Dans, maskelerin ardına saklanan çekici yüzlerin birbirleriyle flörtleri ve ihtişamlı kıyafetler. Couture ve hazır giysi içindeki çizgiyi muğlaklaştıran koleksiyonda gözler danteller, pelerinler, lakin en çok da bellerdeydi. Koleksiyondaki parçalarla bir gece kulübüne de gidebilirsiniz, fakat maskeler bir baloyu ya da koleksiyonun odağındaki o çağdaş gotik parçalar sizi 19. yüzyıldaki balolara da ışınlayabilir. Hedonizm iliklerine işlemiş bir vampir jenerasyonlar uzunluğu yalnızca partiliyor üzere.
The Royal Ballet; beraberinde Halpern koleksiyonunun ardındaki ilham kaynağı.
MEDİATİF DANS GÖSTERİLERİ
Netflix’in iki dönem daha sonrasında iptal edilen üretimi The OA’yi ve ana karakterlerin dansını hatırlarsınız. Özellikle Tiger of Sweden’ın İlkbahar/Yaz 2022 sunumunu gördüğümde zihnimde canlanan tek şey direkt buydu. Koleksiyon çıkış noktasını W.B. Yeats’in bir şiirinden alıyordu. “The White Swans at Coole.” Sunum bu yüzden doğanın içinde, yemyeşil bir alanda gerçekleşti. Modeller gökyüzünde süzüldü. Defilenin notlarında şöyle yazıyordu. “Doğayı optimistik bir bakış açısıyla kutluyoruz.” Şovun koreografisi Berlin’de yaşayıp, üreten çok yönlü sanatçı Franka Marlene Foth’a ilişkin. Foth, küratör, yönetmen ve dans direktörü. aslına bakarsanız yaptığı her iş de dans temelli. Üretimleri biraz slow motion, biraz mediatif. Başka bir gerçekliğe, dünyaya aitmiş üzere. Vakti durduruyor, izleyeni sakinleştiriyor. Emsal bir gösteri Issey Miyake’de de vardı. Modeller bir zen seremonisindeymişçesine süzülüyorlardı.
Koleksiyonlar ve tasarımcılardan rol çalan bir baş- ka dans ustası da Holly Blakey idi. Daha önce Vivienne Westwood için defile yapan, Florence and The Machine’in görüntülerine danslar hazırlayan ve de “The Phantom of the Opera”yı sahneye koyan Blakey bu kere gücünü Roksanda’yla birleştirdi. Canlı ve blok renkler dizaynları özetliyor. Blakey ve dizayncı Roksanda Ilincic’in yapmak istediği şey de kıyafetleri fırçaya, dans hareketlerini de kanvas üzerine vurulan darbelere benzetmek olmuş. Böylece her bir hareketle gökyüzüne kaotik fakat güzel darbeler bırakmak amaçlanmış. Pekala, niye dans? Ilincic’in karşılığı sıradan. 18 ay boyunca pandeminin gölgesinde geçen gerçeklikten kaçışı vurgulamak. Hareketler yoluyla iletişim kurabilmek.
Louis Vuitton defilesi ‘Le Grand Bal’ yani büyük baloya bir davetiyeydi.Görkemli avizelerin gölgesinde, maskelerin ardında 18. yüzyıldaki bir partideydik güya.
Özellikle Halpern ve Ilincic’in tanıtımlarına lookbook yoluyla bakınca ortak noktalar yakalıyorsunuz. Modeller havadan asılmışçasına poz veriyorlar. Kıyafetler başka tarzlarda olsalar da renk cümbüşü her iki tasarımcıya tıpkı lisanı konuşturtuyor üzere. Halpern’de seksi cut out’lar, satenler ve parıltılı kumaşlar ön planda. Dans konusunda her iki tasarımcıyı birbirinden ayıran şeyse Halpern’in balerinlere ve bale geleneğine atıfta bulunması. Michael Halpern çocukluğu ve birinci gençliği boyunca resitallere katılıp, New York City Ballet’nin provalarını izlermiş. Bu anıları canlandırmak için koleksiyonu Royal Opera House’da çektiği bir sinemayla tanıttı. Fumi Kaneko, Sumina Sasaki ve Leticia Dias üzere popüler balerinler taşıyor kıyafetleri. Pek natürel asıl çıkış noktası bir daha pandemi. “Özellikle performans sanatlarının geçtiğimiz bir yıl içerisinde karşılaştıkları zorluklara dikkat çekmek istedim” diyor Halpern.
ALTERNATİF SESLER
60’lar, 70’ler, rock şenlikleri ve çiçek çocuklar Nicolas Di Felice’nin Courrèges için oluşturduğu moodboard’da başrolde. “Fanlık” müessesesinin şayet olmazsa olmazı, logolu rengi atmış siyah tişörtler, deri etek ve şortlar gördük. (Kate Moss’un klasikleşen Glastonbury tarzını anımsayın). Defile bir bahar şenliğinin şayet olmazsa olmazı üzere şehrin çabucak dışındaki bir parkta (bu durumda Paris’in biraz uzağındaki) Bois de Vincennes’de düzenlendi. Di Felice şov notlarında yerin önemini vurgularken birinci gençlik anılarından, erkek arkadaşıyla birinci defa burada öpüştüğünden bahsediyordu. Müzik, dans, romantizm. Hepsi de mevsimin büyüsünün bir parçası değil mi?
Swarovski taşları, kuş tüyleri ve salkım saçak özgürce hareket eden elbiseler Halpern kıyafetlerini anlatıyor. The Royal Ballet sahnesindeki balerinler üzere.
Yazı: Aykun Taşdöner
Fotoğraflar: Getty Images Türkıye, Imaxtree.com
ELLE Türkiye Mayıs 2022 sayısından alınmıştır.
Dans ve müzik sanırım içgüdülerimizi, yaratıcı yanımızı en kolay dışa vurduğumuz iki araç. Dans etmekten kimi birtakım utandığımız ya da kaçındığımız doğrudur, pekala ya müzik? ömrümüzün her anını domine eden, ruh halimize göre şekillenen bir güce sahip. Mırıldandığımız sözler kişiliğimizin daha doğrusu hislerimizin tam bir turnusolu. Kıyafetler ve modanın da müzik üzere bir dokunuşu var hayatımıza. Hislerimiz ve kimliğimiz konusunda büyük ipuçları veriyor.
VERSACE
Diğer bir taraftan müzikler kendi alt kültürünü oluşturdukça büyük resmi tamamlamak için oyuna kıyafetler de giriyor. Hip-hop, rap, rock, reggae, pop… Türler uzayıp gidiyor, tarzlar ve ötürüsıyla tasarımcıların ilham kaynakları da. Birkaç sene önce çabucak her tarafta okuduğumuz bir başlık vardı. yıllar boyunca sinema yıldızlarının görkemi altında moda dünyasında pek de rüzgarlarını estiremeyen şarkıcılar artık tarz konusunda gerçek influencer’dı. K-Pop kümesi BlackPink’in dört yıldızının, dört farklı marka elçiliği ve bu uğurda geliştirdikleri tarzları, Lil Nas X’in pembe Versace’leri, Megan Thee Stallion’ın dikkat çeken vamp tarzı ve Cavalli görünümleri, Cardi B’nin Mugler ve Richard Quinn aşkı iki disiplinin içindeki bağları da kuvvetlendiriyor.
Ancak bu dönem modanın, ötürüsıyla tasarımcıların, müzisyenlerle tek bağı onları giydirmek, birlikte tasarlamak ya da onları marka yüzü yapmaktan çok öteydi. Dönem koleksiyonlarının tam ortasında eğlence kültürü vardı. Kestirim edersiniz ki bu koleksiyonların fikir aşaması ve somutlaşma süreci geçtiğimiz yıl tam da aşıların bulunmasıyla birlikte bir daha daima birlikte dans etmenin, konserlere katılmanın hayalinin kurulduğu vakte denk geliyor.
“1960’larda hava sonucunca olmak isteyeceğiniz tek yer Roma’daki Piper Club’dı” demişti MGC. Dior bizi diskoteke, Tiger of Sweden ise zen bahçelerine götürdü.
POP & DISCO
Donatella Versace’nin müzikle en çok da pop ve hip-hop yıldızlarıyla olan bağını bilmeyen yoktur. Onun için ödül törenlerinde giydirdiği ünlüler, bayağı birer marka-ünlü anlaşması üzerine heyeti değil. Ayrıyeten Versace’nin göz alıcı renklerini, devasa çengelli iğnelerini genelde sinema şenlikleri ve galalarında değil, MTV ya da Grammy üzere müzik odaklı törenlerde görüyoruz. Jennifer Lopez’le olan arkadaşlığı bir yana, Donatella’nın geçtiğimiz ay Los Angeles’tayken yaptığı birinci şeylerden biri de Britney Spears’i ziyaret etmek olmuştu. (Sonbahar/Kış 22 kampanyalarında umarım bir daha bir ortaya gelirler, diyerek bir de dilek çemberi oluşturuyorum.) Madonna’yla, Lady GaGa’yla olan ilişkisi de malum! Donatella’nın bir diğer özelliği de bu isimleri ne yapıp edip fiziken de kendine benzetmesi. Bu ekolün son üyesi de günümüzün disko kraliçesi Dua Lipa! Lipa önce Versace’nin İlkbahar/Yaz 2022 defilesinde yürüdü. Şovu yalnızca açmak- la kalmadı, bununla birlikte kapadı da. Geçtiğimiz ay düzenle- nen Grammy’de de 90’lara ilişkin arşiv bir Versace giyindi.
60’lar… Earlswood Wood Jazz Şenliği. Dönem ve bu şenlikler Courrèges ruhunu özetliyor.
Dior’da Maria Grazia Chiuri vakti biraz daha geriye aldı. Bugüne kadar tasarladığı en düzgün hazır giysi koleksiyonu için Chiuri dönemler içinde bir yolculuğa çıkararak 60’lara götürdü bizi. Françoise Hardy’nin Fransız pop ezgileri, dönemin en büyük modellerinden Twiggy, 1961’in “Slim Look” koleksiyonuyla vaktiyle modanın geleceğini şekillendiren o yılları özetledi. Fakat hepsinin de ötesinde defilenin en can alıcı noktası o 10 yıl boyunca insanları özgürleştiren, eğlenmek için buluştukları Roma’daki Piper Club’ı bir daha yorumlamasıydı. Sanat, moda ve diğer tüm yaratıcı alanlarda üreten insanların burada buluşması, Chiuri’nin gençlik yıllarını da burada geçirmesi, 60’ların hedonist ve özgürlükçü yanıyla buluşunca ortaya enfes bir kıssa ve atmosfer çıkıyor. esasen defilenin düzeni ve kreatif yönetimi de bu kulüpte yer alan dans pisti ve genel olarak iç mimarisi düşünülerek hazırlanmış. Muazzam referanslar! Koleksiyondaki püsküller, saçaklar da dans ederken olağanüstü fotoğrafı vermenizi sağlayacak cinstendi.
60’lardan ilham alan bir diğer marka da Vivetta oldu. Hatta geçtiğimiz dönem Milano Moda Haftası’ndaki en ilginç sunumlardan birine imza attı. Modeller Palazzo del Ghiaccio’da yer alan buz pistinde hünerlerini sergiledi. Vivetta Ponti aslında hayallerini büyük kurarak sunumu Ay’ın yüzeyinde yapmak istemiş; gelin görün ki dünya şartları buna el vermiyor! “Tüyler ve cut out’larla bayanın vücudunu, hareketlerle özgürlüğü kutlamak istedim” diyordu şov daha sonrasında. Bu yüzden modeller de Tonya Harding ya da Nancy Kerrigan üzere artistik patinaj şampiyonalarındaki üzere buz üstünde süzüldüler. Zıt atlamalar, uçan dönüşler yaptılar.
Dansın ilham kaynağı olmaktan çıkıp kıyafetler ve modayla birleştiği o iki koleksiyon. Issey Miyake ve Roksanda. Modeller dans ederek tanıttılar kıyafetleri.
Bizi popüler müziğin ritmine emanet eden yalnızca Versace ve Dior değildi. Olivier Rousteing ve Anthony Vaccarello da Balmain ve Saint Laurent için karanlık gecelerin, spot ışıklarının çekiciliğine davet ettiler bizi. Saint Laurent her vakit için vamp ve seksi gecelerle özdeşleşen bir çizgide ilerliyor benim için. Koleksiyondaki çabucak her kıyafetle Berlin’e, Berghain’e gitmek isteyebilirsiniz. Balmain ise Rihanna’nın şarkısında haykırdığı üzere “Please Don’t Stop The Music” diyordu. Rousteing Fransız modaevindeki 10. yılını kutluyor bu koleksiyonla. Haliyle müziğin sesini hiç kısma- dan Naomi ve Beyoncé’nin de katıldığı bir partiye dönüştürdü kutlamaları. Kim bu partinin dışında kalmak ister ki?
Parti demişken! Louis Vuitton’da Nicolas Ghesquière bizi vakit ve bağlamdan kopararak büyük bir baloya ışınladı. Baloda ne olur? Dans, maskelerin ardına saklanan çekici yüzlerin birbirleriyle flörtleri ve ihtişamlı kıyafetler. Couture ve hazır giysi içindeki çizgiyi muğlaklaştıran koleksiyonda gözler danteller, pelerinler, lakin en çok da bellerdeydi. Koleksiyondaki parçalarla bir gece kulübüne de gidebilirsiniz, fakat maskeler bir baloyu ya da koleksiyonun odağındaki o çağdaş gotik parçalar sizi 19. yüzyıldaki balolara da ışınlayabilir. Hedonizm iliklerine işlemiş bir vampir jenerasyonlar uzunluğu yalnızca partiliyor üzere.
The Royal Ballet; beraberinde Halpern koleksiyonunun ardındaki ilham kaynağı.
MEDİATİF DANS GÖSTERİLERİ
Netflix’in iki dönem daha sonrasında iptal edilen üretimi The OA’yi ve ana karakterlerin dansını hatırlarsınız. Özellikle Tiger of Sweden’ın İlkbahar/Yaz 2022 sunumunu gördüğümde zihnimde canlanan tek şey direkt buydu. Koleksiyon çıkış noktasını W.B. Yeats’in bir şiirinden alıyordu. “The White Swans at Coole.” Sunum bu yüzden doğanın içinde, yemyeşil bir alanda gerçekleşti. Modeller gökyüzünde süzüldü. Defilenin notlarında şöyle yazıyordu. “Doğayı optimistik bir bakış açısıyla kutluyoruz.” Şovun koreografisi Berlin’de yaşayıp, üreten çok yönlü sanatçı Franka Marlene Foth’a ilişkin. Foth, küratör, yönetmen ve dans direktörü. aslına bakarsanız yaptığı her iş de dans temelli. Üretimleri biraz slow motion, biraz mediatif. Başka bir gerçekliğe, dünyaya aitmiş üzere. Vakti durduruyor, izleyeni sakinleştiriyor. Emsal bir gösteri Issey Miyake’de de vardı. Modeller bir zen seremonisindeymişçesine süzülüyorlardı.
Koleksiyonlar ve tasarımcılardan rol çalan bir baş- ka dans ustası da Holly Blakey idi. Daha önce Vivienne Westwood için defile yapan, Florence and The Machine’in görüntülerine danslar hazırlayan ve de “The Phantom of the Opera”yı sahneye koyan Blakey bu kere gücünü Roksanda’yla birleştirdi. Canlı ve blok renkler dizaynları özetliyor. Blakey ve dizayncı Roksanda Ilincic’in yapmak istediği şey de kıyafetleri fırçaya, dans hareketlerini de kanvas üzerine vurulan darbelere benzetmek olmuş. Böylece her bir hareketle gökyüzüne kaotik fakat güzel darbeler bırakmak amaçlanmış. Pekala, niye dans? Ilincic’in karşılığı sıradan. 18 ay boyunca pandeminin gölgesinde geçen gerçeklikten kaçışı vurgulamak. Hareketler yoluyla iletişim kurabilmek.
Louis Vuitton defilesi ‘Le Grand Bal’ yani büyük baloya bir davetiyeydi.Görkemli avizelerin gölgesinde, maskelerin ardında 18. yüzyıldaki bir partideydik güya.
Özellikle Halpern ve Ilincic’in tanıtımlarına lookbook yoluyla bakınca ortak noktalar yakalıyorsunuz. Modeller havadan asılmışçasına poz veriyorlar. Kıyafetler başka tarzlarda olsalar da renk cümbüşü her iki tasarımcıya tıpkı lisanı konuşturtuyor üzere. Halpern’de seksi cut out’lar, satenler ve parıltılı kumaşlar ön planda. Dans konusunda her iki tasarımcıyı birbirinden ayıran şeyse Halpern’in balerinlere ve bale geleneğine atıfta bulunması. Michael Halpern çocukluğu ve birinci gençliği boyunca resitallere katılıp, New York City Ballet’nin provalarını izlermiş. Bu anıları canlandırmak için koleksiyonu Royal Opera House’da çektiği bir sinemayla tanıttı. Fumi Kaneko, Sumina Sasaki ve Leticia Dias üzere popüler balerinler taşıyor kıyafetleri. Pek natürel asıl çıkış noktası bir daha pandemi. “Özellikle performans sanatlarının geçtiğimiz bir yıl içerisinde karşılaştıkları zorluklara dikkat çekmek istedim” diyor Halpern.
ALTERNATİF SESLER
60’lar, 70’ler, rock şenlikleri ve çiçek çocuklar Nicolas Di Felice’nin Courrèges için oluşturduğu moodboard’da başrolde. “Fanlık” müessesesinin şayet olmazsa olmazı, logolu rengi atmış siyah tişörtler, deri etek ve şortlar gördük. (Kate Moss’un klasikleşen Glastonbury tarzını anımsayın). Defile bir bahar şenliğinin şayet olmazsa olmazı üzere şehrin çabucak dışındaki bir parkta (bu durumda Paris’in biraz uzağındaki) Bois de Vincennes’de düzenlendi. Di Felice şov notlarında yerin önemini vurgularken birinci gençlik anılarından, erkek arkadaşıyla birinci defa burada öpüştüğünden bahsediyordu. Müzik, dans, romantizm. Hepsi de mevsimin büyüsünün bir parçası değil mi?
Swarovski taşları, kuş tüyleri ve salkım saçak özgürce hareket eden elbiseler Halpern kıyafetlerini anlatıyor. The Royal Ballet sahnesindeki balerinler üzere.
Yazı: Aykun Taşdöner
Fotoğraflar: Getty Images Türkıye, Imaxtree.com
ELLE Türkiye Mayıs 2022 sayısından alınmıştır.