semaver
New member
Dün, 3. Kademe'yi (24. ile 42. arasında sıralanan oyuncular) ve 4. Kademe'yi (43-80. Sıradaki oyuncular) açıklamadan önce, öncelikle güncellenmiş NBA Sezon Öncesi Sezon Sonrası oyuncu kademeleri tablosunu hazırlamaya odaklandım.
Bugün daha ilginç ve/veya zorlu görevlerden bazılarına daha yakından bakacağım ve bazı genel eğilimleri not edeceğim.
Her şeyden önce, tutarlı bir geri bildirim – ve Seviye 3 ve 4'ün piyasaya sürülmesinden bu yana birden fazla kaynaktan aldığım bir geri bildirim – elit bir rol oyuncusu ile “iyi bir oyuncu” arasında hangi oyuncunun daha değerli olduğuna dair her zaman zor olan bir değerlendirmedir. ama-değil” oyuncusu harika bir birincil veya ikincil yaratıcıdır. Hatta bir üst düzey lig analisti, büyük ölçüde elit rol oyuncularından veya bağlantı oyuncularından oluşan Kademe 4A'nın tamamını, sınırda All-Star ön seçimlerinden oluşan Kademe 3B'ye tercih edeceklerini iddia edecek kadar ileri gitti.
Bu tartışmayı çözmenin güvenilir bir yolu olduğunu düşünmüyorum ve bazı yönlerden Mikal Bridges ile Jaylen Brown arasındaki karar, kişiden ziyade ilgili kadroların geri kalanına bağlı. oyuncular. Bu özel karşılaştırmada, Celtics ve Nets'in yer değiştirmesi halinde daha iyi olacağının muhtemel olmasa da tamamen mümkün olduğunu düşünüyorum!
Bazı açılardan bu, elit altı ama yine de çok iyi seviyedeki oyuncuların nasıl sınıflandırılacağı konusunda uzun süredir üzerinde kafa yoran sorunun bir uzantısıdır. En azından benim fikrime göre, ligde elit şutlar yaratmaktan daha değerli, vasat şutlar yaratmaktan daha fazla abartılan bir şey yoktur; ancak aradaki oyuncuların önemini ve arzulanırlığını bulmak gerçekten zordur.
Brown ve Jayson Tatum arasında oldukça büyük bir fark olduğunu ve Luka Dončić ile Donovan Mitchell arasındaki farkın önemli olduğunu fark etmek, bu çalışmanın önemli bir parçası olduğu için, bir bakıma bu alıştırmayı yapmanın ilk etapta nedeni budur. kadro değerlendirmesi. Başka bir deyişle, “franchise oyuncusu” tabirini ucuzlatmaktan kaçının.
Bu ikilemi örnekleyen bir diğer takım arkadaşı grubu da Paolo Banchero ve Franz Wagner'dir. Banchero'nun bu sene All-Star'a layık bir oyuncu olduğunu düşünmüyorum. Basketball Reference'a göre, 10 Nisan maçlarında, lig ortalama verimliliğinde karşılaştırılabilir sayıda gol denemesi yapabileceklerinden en az 100 daha az sayı atan yalnızca sekiz oyuncu vardı ve Banchero bu listede yedinci sırada yer aldı. Ancak bazı yönlerden bunun nedeni Orlando'da başka sanatçının olmamasıdır. Basit Şut Kalitesi modelimi kullanırsam, beklenen yüzde 50,2'lik eFG yüzdesi, bu sezon en az 500 paletli şut denemesi yapan 162 oyuncu arasında en düşük 24. sırada yer alıyor.
Ancak bunu geri getirmek için, 21., 22. ve 23. en zorlu şut diyetine sahip oyuncular Shai Gilgeous-Alexander, Anthony Edwards ve Tatum'dur ve bunların hepsinin şut beklentisi 209 (SGA, 162'nin üçüncüsü), 73 (Edwards, 45.) ve 151 (Tatum, 13.) sayı alırken, Banchero esas olarak kendi şut kalitesi seviyesinde şut attı (-3 sayı, 162 üzerinden 124.). En azından eşyaları toplayarak Orlando'nun hücumunu sürdürmesine yardımcı olduğu için kendisine itibar edilmeli mi? Etrafında daha fazla yaratıcı guard oynasaydı nasıl olurdu? Banchero'yu derecelendirmenin neden zor olduğundan tam olarak emin değilim.
Bu arada Wagner, Banchero ile aynı kendini yaratma yeteneğine sahip değil, ancak diğer birçok alanda üstün; daha verimli gol atma, daha iyi ve daha çok yönlü savunma, topsuz oyun – onu gerçek bir fiş haline getirecek şekilde – ve-oyuncunun yapacağı – Ana yaratıcı rolü zaten doldurulmuş olan herhangi bir takımın tamamlayıcısı olarak oynayın.
İleriye dönük olarak, sezon ortasında bir seviye güncellemesi yapsaydım çok daha yüksek olabilecek birkaç önemli oyuncu var. Tyrese Haliburton da onlardan biri. Bu yıl harikaydı, All-Star'a layık bir oyuncuydu ve Indiana'nın güçlü hücumunun arkasındaki itici güçtü. Ancak yılın ikinci yarısı, ister onu yavaşlatan rahatsız edici sakatlıklar nedeniyle, ister savunmaların onu anlamaya başlaması ya da büyük olasılıkla her ikisinin bir kombinasyonu nedeniyle, ilk yarıyla eşleşemedi. Bu, stilinin play-off'lara ne kadar iyi yansıyacağı konusundaki belirsizliğimle birlikte, sezonun büyük bölümünde onu 2. Kademe'nin en altına yakın tutmama rağmen, onu 3. Kademe'ye yerleştiriyor.
Damian Lillard sezon boyunca düşüş yaşayan bir diğer oyuncu. Yılın başında, yeni bir takıma ve yeni bir role alışma ve sezonun başlarında Bucks'ı rahatsız eden koçluk kargaşası nedeniyle bir şeylerden vazgeçmek kolaydı. Ancak Çarşamba günü attığı 29 sayı (19 şut denemesinde) ve 9 asist ile Giannis Antetokounmpo'nun yokluğuna rağmen Bucks'ın Magic'i geçmesini sağlamak için attığı 9 asist gibi nöbetler ve başlangıçlardaki o eski hakimiyetin bir kısmını göstermiş olsa bile, bu performanslar etkileyici bir şekilde kuraldan çok istisnaydı. Lillard, Portland'daki son dört sezonunda 31,4 maçta 62,1 vuruş ortalaması yakaladı. Milwaukee'de verimliliği 28,4 kullanımda 59,3 TS'ye düştü; bu, çaylak yılından bu yana lig ortalamasına göre genel sezondaki en düşük verimliliğiydi. Savunma açısından her zaman büyük bir soru işareti olan bir oyuncu için bu, 33 yaşında endişe verici bir düşüş.
Elbette play-off'larda tonlarca top atabilir ve Bucks'ın Doğu Konferansı Finallerine ve hatta NBA Finallerine yükselmesine yardımcı olabilir ve hala ilk 20 tartışmasında yer aldığını kanıtlayabilir.
Play-off'lardan bahsetmişken, dün, Tatum, Dončić ve Joel Embiid'in başlıca örnekler olduğu, play-off'lara girerken sıralamalarını kolayca yükseltemeyen birkaç oyuncunun olduğunu belirtmiştim. Her üçünün de bu yılki sezon sonrası için harika fırsatları var; Dončić özellikle koşuya hazır görünüyor; Sezon ortasında Daniel Gafford'un ve Mavericks'in, Dončić'in yaratıcı ustalığını her zaman şutlarla çevrili güçlü bir dalış ve smaç pick-and-roll ortağıyla eşleştirebilme yönündeki yeni yeteneğinin eklenmesi, özel bir şeyin kilidini açmış gibi görünüyor.
Artık önceki tecrübelerime dayanarak play-off'ların en iyileri olacağını az çok tahmin ettiğim birkaç oyuncu var. Jimmy Butler ve Jamal Murray normal sezonlarda pek başarılı olmasalar da ikisi de play-off üstünlüğünde başarı elde etti.
Biraz atlamış olsam da, Ja Morant'a ne yapacağımı bilmiyorum ve bu yüzden aslında buna bir boşluk yılı olarak bakıyorum ama aynı zamanda onun gelecek yıl özel bir sınava girdiğini de kabul ediyorum.
Son olarak odadaki iri Fransızdan bahsedelim. Victor Wembanyama, Kademe 2B'de, ligin en iyi 14 oyuncusundan biri. Tüm sezon boyunca All-NBA düzeyinde bir performans sergilediğini düşünmüyorum, ancak bir çaylak olarak çok iyiydi ve yıl boyunca gösterdiği gelişim bana, gelecek sezona tüm lig ödülleri için güçlü bir başlangıç yapacağını gösteriyor.
Bu büyüme özellikle Aralık başında uzun forvet yerine merkezden başlama hamlesinden önceki ve sonraki dönem karşılaştırıldığında veya Wembanyama'yı yetkin bir oyun kurucuyla eşleştirmek için Ocak başında Tre Jones'u başlangıç oyuncusu olarak atadıktan sonra açıkça görülüyor.
O günden bu yana ligdeki en iyi beş çember koruyucusundan biri oldu ve bu süre zarfında Brook Lopez'e benzer bir profile sahip oldu. Bu arada, Jones ilk beşlere katılmadan önce, Wembanyama sadece 53,3'lük bir vuruş oranı (29,9 maçta) başardı, ancak o zamandan bu yana bu hedef 33,7 maçta %58,5 TS'ye yükseldi ve asist oranını neredeyse yüzde 50 artırdı. Bu arada 3 sayılık atışları hâlâ devam ediyor.
Elbette rakamlar Wemby hikayesinin tamamını anlatmaya bile yaklaşmıyor; neredeyse her gece yapılan “Bekle, o ne yaptı?!” geçit töreninin de gösterdiği gibi. Öne çıkanlar. Bu yılki play-off'larda kendini kanıtlama şansı bulamasa da, eğer sakatlıkları önleyebilirse, kendisinden beklenen her şeyi ve daha fazlasını tamamladıktan sonra 1. Kademe kapısını çalması neredeyse kaçınılmaz görünüyor.
Her NBA maçı için bilet satın alabilirsiniz Burada.
takım ATL BKN BOS CHA Çİ CLE DAL THE DET GSW HOU IND LAK LAL MEM MIA MIL MİNİMUM HAYIR NYK OKC ORL PHI PHX Por ÇANTA SAS AMAÇ UTA
konum C PF PG SF SG
Seviye Aşama 1 2. sıra 3. seviye Seviye 4
Yükleniyor
Daha fazlasını görmek için filtrelerinizi değiştirmeyi veya sıfırlamayı deneyin.
Aşama 1
2. sıra
3. seviye
Seviye 4
Bugün daha ilginç ve/veya zorlu görevlerden bazılarına daha yakından bakacağım ve bazı genel eğilimleri not edeceğim.
Her şeyden önce, tutarlı bir geri bildirim – ve Seviye 3 ve 4'ün piyasaya sürülmesinden bu yana birden fazla kaynaktan aldığım bir geri bildirim – elit bir rol oyuncusu ile “iyi bir oyuncu” arasında hangi oyuncunun daha değerli olduğuna dair her zaman zor olan bir değerlendirmedir. ama-değil” oyuncusu harika bir birincil veya ikincil yaratıcıdır. Hatta bir üst düzey lig analisti, büyük ölçüde elit rol oyuncularından veya bağlantı oyuncularından oluşan Kademe 4A'nın tamamını, sınırda All-Star ön seçimlerinden oluşan Kademe 3B'ye tercih edeceklerini iddia edecek kadar ileri gitti.
Bu tartışmayı çözmenin güvenilir bir yolu olduğunu düşünmüyorum ve bazı yönlerden Mikal Bridges ile Jaylen Brown arasındaki karar, kişiden ziyade ilgili kadroların geri kalanına bağlı. oyuncular. Bu özel karşılaştırmada, Celtics ve Nets'in yer değiştirmesi halinde daha iyi olacağının muhtemel olmasa da tamamen mümkün olduğunu düşünüyorum!
NBA oyuncu seviyeleri: '20 | '21 | '22 | '23: T5| T4| T3 | T2 | T1 | '24: T3&4
Bazı açılardan bu, elit altı ama yine de çok iyi seviyedeki oyuncuların nasıl sınıflandırılacağı konusunda uzun süredir üzerinde kafa yoran sorunun bir uzantısıdır. En azından benim fikrime göre, ligde elit şutlar yaratmaktan daha değerli, vasat şutlar yaratmaktan daha fazla abartılan bir şey yoktur; ancak aradaki oyuncuların önemini ve arzulanırlığını bulmak gerçekten zordur.
Brown ve Jayson Tatum arasında oldukça büyük bir fark olduğunu ve Luka Dončić ile Donovan Mitchell arasındaki farkın önemli olduğunu fark etmek, bu çalışmanın önemli bir parçası olduğu için, bir bakıma bu alıştırmayı yapmanın ilk etapta nedeni budur. kadro değerlendirmesi. Başka bir deyişle, “franchise oyuncusu” tabirini ucuzlatmaktan kaçının.
Bu ikilemi örnekleyen bir diğer takım arkadaşı grubu da Paolo Banchero ve Franz Wagner'dir. Banchero'nun bu sene All-Star'a layık bir oyuncu olduğunu düşünmüyorum. Basketball Reference'a göre, 10 Nisan maçlarında, lig ortalama verimliliğinde karşılaştırılabilir sayıda gol denemesi yapabileceklerinden en az 100 daha az sayı atan yalnızca sekiz oyuncu vardı ve Banchero bu listede yedinci sırada yer aldı. Ancak bazı yönlerden bunun nedeni Orlando'da başka sanatçının olmamasıdır. Basit Şut Kalitesi modelimi kullanırsam, beklenen yüzde 50,2'lik eFG yüzdesi, bu sezon en az 500 paletli şut denemesi yapan 162 oyuncu arasında en düşük 24. sırada yer alıyor.
Ancak bunu geri getirmek için, 21., 22. ve 23. en zorlu şut diyetine sahip oyuncular Shai Gilgeous-Alexander, Anthony Edwards ve Tatum'dur ve bunların hepsinin şut beklentisi 209 (SGA, 162'nin üçüncüsü), 73 (Edwards, 45.) ve 151 (Tatum, 13.) sayı alırken, Banchero esas olarak kendi şut kalitesi seviyesinde şut attı (-3 sayı, 162 üzerinden 124.). En azından eşyaları toplayarak Orlando'nun hücumunu sürdürmesine yardımcı olduğu için kendisine itibar edilmeli mi? Etrafında daha fazla yaratıcı guard oynasaydı nasıl olurdu? Banchero'yu derecelendirmenin neden zor olduğundan tam olarak emin değilim.
Bu arada Wagner, Banchero ile aynı kendini yaratma yeteneğine sahip değil, ancak diğer birçok alanda üstün; daha verimli gol atma, daha iyi ve daha çok yönlü savunma, topsuz oyun – onu gerçek bir fiş haline getirecek şekilde – ve-oyuncunun yapacağı – Ana yaratıcı rolü zaten doldurulmuş olan herhangi bir takımın tamamlayıcısı olarak oynayın.
İleriye dönük olarak, sezon ortasında bir seviye güncellemesi yapsaydım çok daha yüksek olabilecek birkaç önemli oyuncu var. Tyrese Haliburton da onlardan biri. Bu yıl harikaydı, All-Star'a layık bir oyuncuydu ve Indiana'nın güçlü hücumunun arkasındaki itici güçtü. Ancak yılın ikinci yarısı, ister onu yavaşlatan rahatsız edici sakatlıklar nedeniyle, ister savunmaların onu anlamaya başlaması ya da büyük olasılıkla her ikisinin bir kombinasyonu nedeniyle, ilk yarıyla eşleşemedi. Bu, stilinin play-off'lara ne kadar iyi yansıyacağı konusundaki belirsizliğimle birlikte, sezonun büyük bölümünde onu 2. Kademe'nin en altına yakın tutmama rağmen, onu 3. Kademe'ye yerleştiriyor.
Damian Lillard sezon boyunca düşüş yaşayan bir diğer oyuncu. Yılın başında, yeni bir takıma ve yeni bir role alışma ve sezonun başlarında Bucks'ı rahatsız eden koçluk kargaşası nedeniyle bir şeylerden vazgeçmek kolaydı. Ancak Çarşamba günü attığı 29 sayı (19 şut denemesinde) ve 9 asist ile Giannis Antetokounmpo'nun yokluğuna rağmen Bucks'ın Magic'i geçmesini sağlamak için attığı 9 asist gibi nöbetler ve başlangıçlardaki o eski hakimiyetin bir kısmını göstermiş olsa bile, bu performanslar etkileyici bir şekilde kuraldan çok istisnaydı. Lillard, Portland'daki son dört sezonunda 31,4 maçta 62,1 vuruş ortalaması yakaladı. Milwaukee'de verimliliği 28,4 kullanımda 59,3 TS'ye düştü; bu, çaylak yılından bu yana lig ortalamasına göre genel sezondaki en düşük verimliliğiydi. Savunma açısından her zaman büyük bir soru işareti olan bir oyuncu için bu, 33 yaşında endişe verici bir düşüş.
Elbette play-off'larda tonlarca top atabilir ve Bucks'ın Doğu Konferansı Finallerine ve hatta NBA Finallerine yükselmesine yardımcı olabilir ve hala ilk 20 tartışmasında yer aldığını kanıtlayabilir.
Play-off'lardan bahsetmişken, dün, Tatum, Dončić ve Joel Embiid'in başlıca örnekler olduğu, play-off'lara girerken sıralamalarını kolayca yükseltemeyen birkaç oyuncunun olduğunu belirtmiştim. Her üçünün de bu yılki sezon sonrası için harika fırsatları var; Dončić özellikle koşuya hazır görünüyor; Sezon ortasında Daniel Gafford'un ve Mavericks'in, Dončić'in yaratıcı ustalığını her zaman şutlarla çevrili güçlü bir dalış ve smaç pick-and-roll ortağıyla eşleştirebilme yönündeki yeni yeteneğinin eklenmesi, özel bir şeyin kilidini açmış gibi görünüyor.
Artık önceki tecrübelerime dayanarak play-off'ların en iyileri olacağını az çok tahmin ettiğim birkaç oyuncu var. Jimmy Butler ve Jamal Murray normal sezonlarda pek başarılı olmasalar da ikisi de play-off üstünlüğünde başarı elde etti.
Biraz atlamış olsam da, Ja Morant'a ne yapacağımı bilmiyorum ve bu yüzden aslında buna bir boşluk yılı olarak bakıyorum ama aynı zamanda onun gelecek yıl özel bir sınava girdiğini de kabul ediyorum.
Son olarak odadaki iri Fransızdan bahsedelim. Victor Wembanyama, Kademe 2B'de, ligin en iyi 14 oyuncusundan biri. Tüm sezon boyunca All-NBA düzeyinde bir performans sergilediğini düşünmüyorum, ancak bir çaylak olarak çok iyiydi ve yıl boyunca gösterdiği gelişim bana, gelecek sezona tüm lig ödülleri için güçlü bir başlangıç yapacağını gösteriyor.
Bu büyüme özellikle Aralık başında uzun forvet yerine merkezden başlama hamlesinden önceki ve sonraki dönem karşılaştırıldığında veya Wembanyama'yı yetkin bir oyun kurucuyla eşleştirmek için Ocak başında Tre Jones'u başlangıç oyuncusu olarak atadıktan sonra açıkça görülüyor.
O günden bu yana ligdeki en iyi beş çember koruyucusundan biri oldu ve bu süre zarfında Brook Lopez'e benzer bir profile sahip oldu. Bu arada, Jones ilk beşlere katılmadan önce, Wembanyama sadece 53,3'lük bir vuruş oranı (29,9 maçta) başardı, ancak o zamandan bu yana bu hedef 33,7 maçta %58,5 TS'ye yükseldi ve asist oranını neredeyse yüzde 50 artırdı. Bu arada 3 sayılık atışları hâlâ devam ediyor.
Elbette rakamlar Wemby hikayesinin tamamını anlatmaya bile yaklaşmıyor; neredeyse her gece yapılan “Bekle, o ne yaptı?!” geçit töreninin de gösterdiği gibi. Öne çıkanlar. Bu yılki play-off'larda kendini kanıtlama şansı bulamasa da, eğer sakatlıkları önleyebilirse, kendisinden beklenen her şeyi ve daha fazlasını tamamladıktan sonra 1. Kademe kapısını çalması neredeyse kaçınılmaz görünüyor.
Her NBA maçı için bilet satın alabilirsiniz Burada.
takım ATL BKN BOS CHA Çİ CLE DAL THE DET GSW HOU IND LAK LAL MEM MIA MIL MİNİMUM HAYIR NYK OKC ORL PHI PHX Por ÇANTA SAS AMAÇ UTA
konum C PF PG SF SG
Seviye Aşama 1 2. sıra 3. seviye Seviye 4
Yükleniyor
Daha fazlasını görmek için filtrelerinizi değiştirmeyi veya sıfırlamayı deneyin.
Aşama 1
2. sıra
3. seviye
Seviye 4
(İllüstrasyon: Dan Goldfarb / Atlet; Fotoğraflar: Michael Gonzales, Garrett Ellwood, Adam Pantozzi / NBAE, Getty aracılığıyla)