semaver
New member
Önce yere çöktü ve yüzünü buruşturdu. Oyun birkaç saniye devam etti, ardından toplu bir soluklanma yaşandı.
Lionel Messi yerdeydi. Lionel Messi de sebepsiz yere düşen bir oyuncu değil.
Arjantin'in oyun kurucusu ve tılsımı sağ ayak bileğini tuttu. Görünürde hiçbir yaralanma nedeni olmadan kendi isteğiyle düşmüştü ve gecesinin bittiğini biliyordu.
Sağ ayakkabısını çıkardı ve dikkatlice ayağa kalktı. Fizyoterapistler ona nasıl hissettiğini sordu ama biliyor olmalılar. Taç çizgisine doğru ilerledi, her adımı Arjantinlinin kalbine küçük bir bıçak gibi saplandı. Sonra kurul kapandı: Nicolas Gonzalez geliyor, Messi gidiyor.
Messi yavaşça yedek kulübesine doğru yürüdü ve ayakkabısını yere attı. Koltuğa çöktü ve yüzünü ellerinin arasına aldı. Takım arkadaşı Leandro Paredes saçını karıştırdı ama hiçbir şey söylemedi. Başka ne söylemesi gerekiyordu?
Bir iki saniye sonra kamera Messi'ye döndü ve futbolun en ünlü yüzüne yakınlaştı. Ve hatta insanlık. Ve baş metanetli Messi artık duygularını kontrol edemiyordu.
Kalabalık onun adını haykırdı. Messi ağladı.
Gözyaşları şimdilik anlamlıydı – Arjantin'in buna ihtiyacı vardı, her zaman öyledir – ama onları daha geniş bağlamdan ayırmak imkansızdı. Bu uzun kariyer finalinde Messi nereye giderse gitsin, ona her zaman şaşmaz bir son hissi eşlik ediyor.
Messi 37 yaşında. Bu haftanın başlarında bunun yarışmaya katıldığı son organizasyon olacağını doğruladı. Arjantin kampındaki ruh hali bunun onun son büyük turnuvası olabileceğini gösteriyor, nokta. ABD, Meksika ve Kanada'da düzenlenecek bir sonraki Dünya Kupası başladığında 38 yaşında olacak, turnuva sırasında ise 39 yaşında olacak.
Ruhlarımızın futbol sahalarında Messi'nin eğlencesini izlediğimiz sonsuz yaz günleri mi? Artık sayılabilirlerdi.
Bırakmak hiçbir sporcu için cazip bir ihtimal değildir. Sporcuların iki kez öldüğünü söylüyorlar. Messi'nin inanılmaz uzun ömrü ve devam eden mükemmelliği, emeklilik söylentilerine karşı güçlü bir savunma oldu, ancak hiç kimse sonsuza kadar koşamaz. Bir noktada yaptığınız her şey son kez olur. Her şeyin ağır bir sonu vardır.
Messi'nin öbür dünyada kendisini nelerin beklediğine dair açıkça bir fikri var gibi görünüyor. Bu yılın başlarında ESPN Arjantin'e “Her şeyin bitmesinden biraz korkuyorum” dedi. “Bunu düşünmemeye çalışıyorum. Bunun tadını çıkarmaya çalışıyorum. Artık bunu daha da çok yapıyorum çünkü fazla zamanın kalmadığını biliyorum.
Burada, Hard Rock Stadyumu'ndaki bu havasız, heyecanlı akşamda, kalan bakiyenin bir kısmının kendisinden alıkonulmasını kesinlikle beklemiyordu. Şişmiş ayak bileğinde bir buz torbası ve mavi-beyaz formasının üzerinde sarı bir yelekle yedek kulübesinde otururken, Messi'nin kafasında neler olup bittiğini merak etmek cazip geliyordu.
(Getty Images aracılığıyla Juan Mabromata/AFP)
Belki de o anda sadece bir hayran haline geldi. Belki de takımın onsuz oynaması fikri (gelecek yıllarda alışması gereken bir imaj), zaten düğümlü olan iç organlarını yeni, rahatsız edici şekillere soktu.
Maçın ardından Arjantin başantrenörü Lionel Scaloni, Messi'nin elenmek istemediğini ancak sakatlığının başka seçeneği gereksiz hale getirdiğini söyledi.
Scaloni, “Leo'da herkesin sahip olması gereken bir şey var” dedi. “O tarihin en iyisi ve böyle bir ayak bileğine rağmen vazgeçmek istemiyor.”
“Bunun nedeni bencil olması değil, takım arkadaşlarını hayal kırıklığına uğratmak istememesidir. O saha için doğmuştur.”
En azından sonunda bir rahatlama oldu. Lautaro Martinez Miami'de gece yarısına dört dakika kala maçı kazandıran golü attığında, oyuncuların çoğunun golü atan oyuncunun etrafında toplanmadığı anlaşılıyordu. Hayır, Arjantinli oyuncular parlayan rol modelleri Messi'nin etrafında toplandılar.
(Getty Images aracılığıyla Juan Mabromata/AFP)
Inter Miami'deki antrenörü Tata Martino geçenlerde şöyle demişti: “Futbol tarihine damgasını vuran oyunculardan bahsettiğimizde, sonları yaklaştığımızda kariyerlerini uzatmaya çalışıyoruz.” “Leo ve ailesinin sona hazırlandığına inanıyorum. Herkese geliyor.”
Henüz Messi için tam olarak orada değil. Sakatlığı iyileştiğinde MLS'de oynamaya devam edecek ve hatta belki de Arjantin'in Dünya Kupası'na katılmasına yardımcı olmak için üzerine düşeni yapacak, ancak bu Messi Does Turnuvalarının son bölümü ve sona giden yolda bir başka duraktı. Gerçek son. Bu saçma, büyülü, kahkahalarla gülen komik küçük futbolcu şeytanının geçmiş zamanda kaybolduğu gün.
Messi, Amerika macerasını anlatan Apple belgeselinde “Beni heyecanlandıran bir şey yapabildiğim için şanslıyım” dedi. “Bunların son yıllarım olduğunu biliyorum ve artık buna sahip olmadığımda bunu çok özleyeceğimi biliyorum çünkü yapacak ne kadar çok şey bulursam bulayım hiçbir şey böyle olmayacak.”
Muhtemelen artık büyük finaller olmayacak. Ülkesi için böyle zor ve şanlı geceler artık yok. Ve kutlamalardan çok önce ağladı. Anlayabilirsin.
Lionel Messi yerdeydi. Lionel Messi de sebepsiz yere düşen bir oyuncu değil.
Arjantin'in oyun kurucusu ve tılsımı sağ ayak bileğini tuttu. Görünürde hiçbir yaralanma nedeni olmadan kendi isteğiyle düşmüştü ve gecesinin bittiğini biliyordu.
Sağ ayakkabısını çıkardı ve dikkatlice ayağa kalktı. Fizyoterapistler ona nasıl hissettiğini sordu ama biliyor olmalılar. Taç çizgisine doğru ilerledi, her adımı Arjantinlinin kalbine küçük bir bıçak gibi saplandı. Sonra kurul kapandı: Nicolas Gonzalez geliyor, Messi gidiyor.
Messi yavaşça yedek kulübesine doğru yürüdü ve ayakkabısını yere attı. Koltuğa çöktü ve yüzünü ellerinin arasına aldı. Takım arkadaşı Leandro Paredes saçını karıştırdı ama hiçbir şey söylemedi. Başka ne söylemesi gerekiyordu?
Bir iki saniye sonra kamera Messi'ye döndü ve futbolun en ünlü yüzüne yakınlaştı. Ve hatta insanlık. Ve baş metanetli Messi artık duygularını kontrol edemiyordu.
Kalabalık onun adını haykırdı. Messi ağladı.
Gözyaşları şimdilik anlamlıydı – Arjantin'in buna ihtiyacı vardı, her zaman öyledir – ama onları daha geniş bağlamdan ayırmak imkansızdı. Bu uzun kariyer finalinde Messi nereye giderse gitsin, ona her zaman şaşmaz bir son hissi eşlik ediyor.
Messi 37 yaşında. Bu haftanın başlarında bunun yarışmaya katıldığı son organizasyon olacağını doğruladı. Arjantin kampındaki ruh hali bunun onun son büyük turnuvası olabileceğini gösteriyor, nokta. ABD, Meksika ve Kanada'da düzenlenecek bir sonraki Dünya Kupası başladığında 38 yaşında olacak, turnuva sırasında ise 39 yaşında olacak.
Ruhlarımızın futbol sahalarında Messi'nin eğlencesini izlediğimiz sonsuz yaz günleri mi? Artık sayılabilirlerdi.
Bırakmak hiçbir sporcu için cazip bir ihtimal değildir. Sporcuların iki kez öldüğünü söylüyorlar. Messi'nin inanılmaz uzun ömrü ve devam eden mükemmelliği, emeklilik söylentilerine karşı güçlü bir savunma oldu, ancak hiç kimse sonsuza kadar koşamaz. Bir noktada yaptığınız her şey son kez olur. Her şeyin ağır bir sonu vardır.
Messi'nin öbür dünyada kendisini nelerin beklediğine dair açıkça bir fikri var gibi görünüyor. Bu yılın başlarında ESPN Arjantin'e “Her şeyin bitmesinden biraz korkuyorum” dedi. “Bunu düşünmemeye çalışıyorum. Bunun tadını çıkarmaya çalışıyorum. Artık bunu daha da çok yapıyorum çünkü fazla zamanın kalmadığını biliyorum.
Burada, Hard Rock Stadyumu'ndaki bu havasız, heyecanlı akşamda, kalan bakiyenin bir kısmının kendisinden alıkonulmasını kesinlikle beklemiyordu. Şişmiş ayak bileğinde bir buz torbası ve mavi-beyaz formasının üzerinde sarı bir yelekle yedek kulübesinde otururken, Messi'nin kafasında neler olup bittiğini merak etmek cazip geliyordu.
(Getty Images aracılığıyla Juan Mabromata/AFP)
Belki de o anda sadece bir hayran haline geldi. Belki de takımın onsuz oynaması fikri (gelecek yıllarda alışması gereken bir imaj), zaten düğümlü olan iç organlarını yeni, rahatsız edici şekillere soktu.
Maçın ardından Arjantin başantrenörü Lionel Scaloni, Messi'nin elenmek istemediğini ancak sakatlığının başka seçeneği gereksiz hale getirdiğini söyledi.
Scaloni, “Leo'da herkesin sahip olması gereken bir şey var” dedi. “O tarihin en iyisi ve böyle bir ayak bileğine rağmen vazgeçmek istemiyor.”
“Bunun nedeni bencil olması değil, takım arkadaşlarını hayal kırıklığına uğratmak istememesidir. O saha için doğmuştur.”
En azından sonunda bir rahatlama oldu. Lautaro Martinez Miami'de gece yarısına dört dakika kala maçı kazandıran golü attığında, oyuncuların çoğunun golü atan oyuncunun etrafında toplanmadığı anlaşılıyordu. Hayır, Arjantinli oyuncular parlayan rol modelleri Messi'nin etrafında toplandılar.
(Getty Images aracılığıyla Juan Mabromata/AFP)
Inter Miami'deki antrenörü Tata Martino geçenlerde şöyle demişti: “Futbol tarihine damgasını vuran oyunculardan bahsettiğimizde, sonları yaklaştığımızda kariyerlerini uzatmaya çalışıyoruz.” “Leo ve ailesinin sona hazırlandığına inanıyorum. Herkese geliyor.”
Henüz Messi için tam olarak orada değil. Sakatlığı iyileştiğinde MLS'de oynamaya devam edecek ve hatta belki de Arjantin'in Dünya Kupası'na katılmasına yardımcı olmak için üzerine düşeni yapacak, ancak bu Messi Does Turnuvalarının son bölümü ve sona giden yolda bir başka duraktı. Gerçek son. Bu saçma, büyülü, kahkahalarla gülen komik küçük futbolcu şeytanının geçmiş zamanda kaybolduğu gün.
Messi, Amerika macerasını anlatan Apple belgeselinde “Beni heyecanlandıran bir şey yapabildiğim için şanslıyım” dedi. “Bunların son yıllarım olduğunu biliyorum ve artık buna sahip olmadığımda bunu çok özleyeceğimi biliyorum çünkü yapacak ne kadar çok şey bulursam bulayım hiçbir şey böyle olmayacak.”
Muhtemelen artık büyük finaller olmayacak. Ülkesi için böyle zor ve şanlı geceler artık yok. Ve kutlamalardan çok önce ağladı. Anlayabilirsin.
(En iyi fotoğraflar: Juan Mabromata; Buda Mendez; Getty Images aracılığıyla Chandan Khanna/AFP; Tasarım: Ray Orr)