semaver
New member
Eğer iki haftalık basketbolun bu sezon kadın üniversite basketbolundaki hiyerarşinin daha net bir resmini sunacağına dair bir umut olsaydı, durum böyle değildi. Aslında, 6 Kasım’dan bu yana yaptığım konuşmaların çoğu, “Bir dakika, X Takımı iyi mi?” sorusunun bir çeşitlemesini içeriyordu.
Zirvedeki Güney Carolina dışında (bunu daha önce duyduysanız beni durdurun), öngörülen diğer tüm yarışmacılar mücadele etti. Gamecock’lar rakipleriyle mücadele ederken, ülke genelindeki çoğu takımın yeni kadro ve sistemlere karar vermesi için biraz zamana ihtiyacı var. LSU ve Virginia Tech’ten yeni transferleri entegre etmek veya Maryland ve Indiana’daki WNBA ilk tur draft anlaşmalarıyla ilgilenmek gibi artan zorluklar bekleniyordu.
Yine de genel olarak ülke çapındaki oyunun kalitesi beklenenden daha iyiydi. Ancak bölgesel önyargım ve bunun bildiğimiz Pac-12’nin son yılı olduğu gerçeği göz önüne alındığında, Batı’daki bu ilk sıralama, destansı bir veda partisinin ortasındaki konferansa odaklanacak.
Neredeyse ünlü: Duke, Princeton, Maryland
Stanford’un ön saha vaadi yerine getirilecek mi?
Kardinal geçen sezon forvet pozisyonları açısından son derece zengindi, ancak Cameron Brink dışında yeterli başarı elde edemeyecek kadar çok bireysel oyuncu seçeneği vardı, özellikle de Stanford’un Haley Jones’la dördüncüde sık sık yetersiz kaldığı göz önüne alındığında. Artık rotasyon daha kısa ve asıl faydalanıcı, daha büyük dakika yüküyle iyi bir şekilde başa çıkabilen Kiki Iriafen oldu.
Carolyn Peck, Pazar günkü Stanford Duke yayınında Iriafen’i Chiney ve Nneka Ogwumike’nin bir karışımı ve bir tutam A’ja Wilson olarak nitelendirdi ve övgüler abartılı görünse de, Iriafen’in başlangıcı dikkat çekiciydi. Genç oyuncu dört müsabakada maç başına 21 sayı ve 9 ribaund ortalamaları yakalayarak önceki iki sezondaki dakika ortalamalarını geride bıraktı. Kardinaller 2022-23’te zaten iyi bir hücum sergilediler ve potaya doğru şut denemelerinin yüzde 63’ünü değerlendirdiler; Iriafen’in şu ana kadarki başarı oranı neredeyse komik derecede etkileyici, çünkü potaya doğru 31 şutun 25’ini attı. Brink’in bir şutör ve yüksek-alçak pasör olarak sahayı yayma yeteneği, Iriafen’e hareket alanı sağlıyor ve bu ön saha ikilisi, Stanford’un Maples Pavilion’da yıla başlarken iki zorlu rakiple (Indiana ve Duke) karşılaşmasına rağmen namağlup kalmasının ana nedeni.
Stanford’un 2022-23 kampanyasının en kafa karıştırıcı hikayelerinden biri, Kardinal’in Lauren Betts’i kullanma (veya belki de kullanmama) şekliydi. Ülkenin 1 numaralı çalışanı, ortalama 10 dakikadan az bir süre aldığı ve iki DNP sınavını kazandığı için Stanford’un rotasyonunda sonradan akla gelen bir isimdi. Dolayısıyla Betts’in üniversite kariyerinin geri kalanında başka bir yer araması pek de şaşırtıcı değildi.
Betts’in Los Angeles’a taşınması, Kardinal için durumu önceden açıklığa kavuşturdu ve aynı zamanda Bruins için de bir nimet oldu. UCLA aktif bir savunma tarzı oynuyor, topu kontrol eden oyuncularla dolup taşıyor ve ağır top baskısı uyguluyor, ancak bu, rakip savunmanın arkasına geçtiğinde, özellikle de Bruins’in sezonun çoğunu sahada geleneksel bir pivot olmadan geçirdiği durumlarda çemberde boşluklar yaratabiliyor. sahip olmak. Bu artık boyalı alanda silgi görevi gören ancak rakiplerin kendisine yakın şut atmaya çalışmasını bile engelleyen Betts için artık bir sorun değil. CBB Analytics’e göre, UCLA’ya karşı rakipler şutlarının yüzde 15’inden azını potaya, savunmalarının ise yüzde 97’sinden fazlasını şut atıyor.
İlginç olan, Betts’in etkisinin aslında hücumda daha belirgin olmasıydı. Dört maç boyunca UCLA, Betts’in sahada olduğu 100 pozisyon başına 38 puan daha iyi durumda ve bu puanların 25’i hücumdan geliyor. Bruins’in topu içeriye gönderebilmesi için defans oyuncusunu izole etmek için çok çalışıyor, ancak bu işe yaramayınca istekli ve etkili bir perdeleyici oluyor ve guardlarının potaya ulaşması için alan yaratıyor. Princeton’a karşı Betts, üç çeyrek boyunca dokuz atış denemesinin hepsini yaptı, ancak dördüncü turda Tigers onun topu reddetmek için ellerinden gelen her şeyi yaptığından şut denemesi yapamadı. Charisma Osborne ile pick-and-roll oynayarak karşılık verdi ve bir defans oyuncusu Betts’e takılıp kaldığında Osborne’un serbest atlayışları ve şeritleri vardı.
Iriafen, Brink ve Betts sezon başına kadar her şeyi yaptılar ve her ne kadar Utes 2023-24’te mağlubiyet yaşayan ilk Pac-12 takımı olsa da bu, konferansın son oyuncusunun başarısına gölge düşürmüyor. yıl. Alissa Pili’yi durdurmanın tek yolu onu sahadan çıkarmak çünkü Pili hücumda hemen hemen her şeyi yapabilir. Pazar gününe bu sezon attığı gollerin neredeyse yüzde 79’unu atarak girdi; Atağı tam yerindeydi ve posttaki güzel ayak hareketlerine neredeyse haksız bir tamamlayıcıydı.
Pili’nin Baylor’a karşı camın çok yukarısındaki bu ters bitirişini gerçek zamanlı olarak anlamak zordu.
Buff’lar neden ulusal sohbette?
Konferans oyununa sadece birkaç hafta kaldı ve potansiyel Pac-12 Yılın Oyuncusu yarışı için şimdiden heyecanlıyım. Lig dominant ön saha oyuncularıyla dolu ama iki hafta boyunca gözlerimi Jaylyn Sherrod’dan alamıyorum. 1,70 m boyundaki oyuncu, şutlarının yüzde 60’ını kısıtlı alana atıyor ve bu alana maç başına neredeyse beş kez ulaşıyor. Özellikle uzun atlamanın neredeyse hiç olmadığı bir dönemde potaya bu kadar sık ve etkili bir şekilde ulaşmak için nadir görülen bir hız ve güç kombinasyonu gerekir. Sherrod’a karşı savunma çökse bile onu potaya giderken sıkıştıramazlar çünkü perdeden kaybolursa bir tehdit oluşturmaz.
Notre Dame’ın tamamı kadınlardan oluşan yıkım ekibi
Beşinci sınıftan cesur bir çaylağa kadar, üniversite basketbolunda guardların performansı tüm zamanların en yüksek seviyesinde. Tecrübeli bir usta gibi sahanın her iki ucunda da takıma komuta eden Hidalgo’nun Notre Dame’daki ilk yılında olduğuna inanmak zor. Olivia Miles’ın ve şimdi de Sonia Citron’un sakatlıkları (ancak koç Niele Ivey, Citron’un birkaç hafta içinde geri dönmesi gerektiğini duyurarak rahatlamıştı) Hidalgo’ya İrlandalılar için daha fazla sorumluluk verdi, ama öyle görünüyor ki – onların özgüveniyle – sorumluluk hâlâ daha büyük bir rol oynuyordu.
Hidalgo, Notre Dame için tek kişilik bir dövüş takımıydı ve bu yaz FIBA U-19 Dünya Şampiyonası’nda ABD Takımına bir top çalmayla altın madalya kazandıran oyuncunun, South Bend’in savunma becerisini tekrarlaması çok uygun. getirilmiş . Maç başına neredeyse yedi top çalma ortalaması yakaladı (karşılaştırma için, I. Klasman’daki 117 takım daha az sayı kaydetti) ve 12 top çalma gecesi geçirerek New Jersey’li ateş topu oyuncusu Marina Mabrey ile bir program rekoru kırdı.
Rakip takımların tam saha baskısına rağmen topu kazanmaya çalıştıklarını veya Hidalgo’yu toptan korumaya çalışmadan doğrudan savunmada Hidalgo’ya yöneldiklerini görmek şaşırtıcı. Saldırı noktasında savunmacı olarak yorulmak bilmez bir motoru ve savunmaya destek konusunda muazzam içgüdüleri var. Hidalgo sahadayken Notre Dame, yalnızca savunmada 100 pozisyon başına 22,1 sayı daha iyi; bu dakikalarda rakiplerin topu yüzde 11 daha sık çevirdiğini fark edene kadar bu bir yanlış baskı gibi görünüyor. Hidalgo, üniversite kariyerinin ikinci haftasında ülkenin en heyecan verici savunma oyun kurucusu olabilir.
Monika Czinano geçen sezon maç başına 10,6 gol atarken, 7,7’si de McKenna Warnock’tan geldi. Bu, Iowa’nın bu sezon için yeniden dağıtmak zorunda kaldığı gecelik yaklaşık 18 şut anlamına geliyor. İdeal sonuç, Hannah Stuelke’nin bu iş yükünün çoğunu üstlenmesi olurdu, ancak oyun başına yalnızca dört deneme daha ekledi. Sharon Goodman ve Addison O’Grady’nin her biri ortalamalarına üç şut denemesi daha ekledi, ancak bu yine de maç başına yaklaşık sekiz saha golü daha bırakıyor ve bunların çoğu Caitlin Clark’a gidiyor.
Teorik olarak ülkedeki en iyi hücum oyuncusuna daha fazla şut vermek sorun değil ancak Clark’ın iş yükü şu anda Iowa için biraz bunaltıcı. Ve Yılın Ulusal Oyuncusu, Hawkeyes’in Kansas Eyaleti’ne yenilmesinin ardından herkesi dahil etme konusunda daha iyi bir iş yapması gerektiğini itiraf etti. Antrenör Lisa Bluder, post oyuncuları için “Onlara daha fazla güvenmeliyiz” derken bu noktayı daha da netleştirdi.
Her ne kadar Iowa sürekli olarak birbiri ardına büyük katkılar sağlıyor gibi görünse de Clark’ın Czinano ile yarattığı sihir kolaylıkla kopyalanamıyor. Ancak bunun için tek umut Clark’ın en azından Stuelke, Goodman ve O’Grady’ye bir şans vermesidir.
Zirvedeki Güney Carolina dışında (bunu daha önce duyduysanız beni durdurun), öngörülen diğer tüm yarışmacılar mücadele etti. Gamecock’lar rakipleriyle mücadele ederken, ülke genelindeki çoğu takımın yeni kadro ve sistemlere karar vermesi için biraz zamana ihtiyacı var. LSU ve Virginia Tech’ten yeni transferleri entegre etmek veya Maryland ve Indiana’daki WNBA ilk tur draft anlaşmalarıyla ilgilenmek gibi artan zorluklar bekleniyordu.
Yine de genel olarak ülke çapındaki oyunun kalitesi beklenenden daha iyiydi. Ancak bölgesel önyargım ve bunun bildiğimiz Pac-12’nin son yılı olduğu gerçeği göz önüne alındığında, Batı’daki bu ilk sıralama, destansı bir veda partisinin ortasındaki konferansa odaklanacak.
Neredeyse ünlü: Duke, Princeton, Maryland
Stanford’un ön saha vaadi yerine getirilecek mi?
Kardinal geçen sezon forvet pozisyonları açısından son derece zengindi, ancak Cameron Brink dışında yeterli başarı elde edemeyecek kadar çok bireysel oyuncu seçeneği vardı, özellikle de Stanford’un Haley Jones’la dördüncüde sık sık yetersiz kaldığı göz önüne alındığında. Artık rotasyon daha kısa ve asıl faydalanıcı, daha büyük dakika yüküyle iyi bir şekilde başa çıkabilen Kiki Iriafen oldu.
Carolyn Peck, Pazar günkü Stanford Duke yayınında Iriafen’i Chiney ve Nneka Ogwumike’nin bir karışımı ve bir tutam A’ja Wilson olarak nitelendirdi ve övgüler abartılı görünse de, Iriafen’in başlangıcı dikkat çekiciydi. Genç oyuncu dört müsabakada maç başına 21 sayı ve 9 ribaund ortalamaları yakalayarak önceki iki sezondaki dakika ortalamalarını geride bıraktı. Kardinaller 2022-23’te zaten iyi bir hücum sergilediler ve potaya doğru şut denemelerinin yüzde 63’ünü değerlendirdiler; Iriafen’in şu ana kadarki başarı oranı neredeyse komik derecede etkileyici, çünkü potaya doğru 31 şutun 25’ini attı. Brink’in bir şutör ve yüksek-alçak pasör olarak sahayı yayma yeteneği, Iriafen’e hareket alanı sağlıyor ve bu ön saha ikilisi, Stanford’un Maples Pavilion’da yıla başlarken iki zorlu rakiple (Indiana ve Duke) karşılaşmasına rağmen namağlup kalmasının ana nedeni.
Stanford’un 2022-23 kampanyasının en kafa karıştırıcı hikayelerinden biri, Kardinal’in Lauren Betts’i kullanma (veya belki de kullanmama) şekliydi. Ülkenin 1 numaralı çalışanı, ortalama 10 dakikadan az bir süre aldığı ve iki DNP sınavını kazandığı için Stanford’un rotasyonunda sonradan akla gelen bir isimdi. Dolayısıyla Betts’in üniversite kariyerinin geri kalanında başka bir yer araması pek de şaşırtıcı değildi.
Betts’in Los Angeles’a taşınması, Kardinal için durumu önceden açıklığa kavuşturdu ve aynı zamanda Bruins için de bir nimet oldu. UCLA aktif bir savunma tarzı oynuyor, topu kontrol eden oyuncularla dolup taşıyor ve ağır top baskısı uyguluyor, ancak bu, rakip savunmanın arkasına geçtiğinde, özellikle de Bruins’in sezonun çoğunu sahada geleneksel bir pivot olmadan geçirdiği durumlarda çemberde boşluklar yaratabiliyor. sahip olmak. Bu artık boyalı alanda silgi görevi gören ancak rakiplerin kendisine yakın şut atmaya çalışmasını bile engelleyen Betts için artık bir sorun değil. CBB Analytics’e göre, UCLA’ya karşı rakipler şutlarının yüzde 15’inden azını potaya, savunmalarının ise yüzde 97’sinden fazlasını şut atıyor.
İlginç olan, Betts’in etkisinin aslında hücumda daha belirgin olmasıydı. Dört maç boyunca UCLA, Betts’in sahada olduğu 100 pozisyon başına 38 puan daha iyi durumda ve bu puanların 25’i hücumdan geliyor. Bruins’in topu içeriye gönderebilmesi için defans oyuncusunu izole etmek için çok çalışıyor, ancak bu işe yaramayınca istekli ve etkili bir perdeleyici oluyor ve guardlarının potaya ulaşması için alan yaratıyor. Princeton’a karşı Betts, üç çeyrek boyunca dokuz atış denemesinin hepsini yaptı, ancak dördüncü turda Tigers onun topu reddetmek için ellerinden gelen her şeyi yaptığından şut denemesi yapamadı. Charisma Osborne ile pick-and-roll oynayarak karşılık verdi ve bir defans oyuncusu Betts’e takılıp kaldığında Osborne’un serbest atlayışları ve şeritleri vardı.
Pac-12’deki en eksiksiz hücum oyuncusuCharisma Osborne ve Lauren Betts bir araya gelerekpuan alarak Cuma günü Pauley’de UCLA’yı Princeton’ı geçerek 3. sıraya taşıdı
Öne Çıkanlarpic.twitter.com/OvAino7kdD
— Pac-12 Ağı (@Pac12Network) 18 Kasım 2023
Iriafen, Brink ve Betts sezon başına kadar her şeyi yaptılar ve her ne kadar Utes 2023-24’te mağlubiyet yaşayan ilk Pac-12 takımı olsa da bu, konferansın son oyuncusunun başarısına gölge düşürmüyor. yıl. Alissa Pili’yi durdurmanın tek yolu onu sahadan çıkarmak çünkü Pili hücumda hemen hemen her şeyi yapabilir. Pazar gününe bu sezon attığı gollerin neredeyse yüzde 79’unu atarak girdi; Atağı tam yerindeydi ve posttaki güzel ayak hareketlerine neredeyse haksız bir tamamlayıcıydı.
Pili’nin Baylor’a karşı camın çok yukarısındaki bu ters bitirişini gerçek zamanlı olarak anlamak zordu.
Daha sonraki bir tarihte, Utah’ın savunmada yapması gereken iyileştirmelere ve Pili faul sorununa düşerse nasıl ayakta kalabileceğine bakacağız. Şimdilik, Pili’nin ne kadar eşsiz yetenekli bir hücum oyuncusu olduğunu takdir etmek daha eğlenceli.
Buff’lar neden ulusal sohbette?
Konferans oyununa sadece birkaç hafta kaldı ve potansiyel Pac-12 Yılın Oyuncusu yarışı için şimdiden heyecanlıyım. Lig dominant ön saha oyuncularıyla dolu ama iki hafta boyunca gözlerimi Jaylyn Sherrod’dan alamıyorum. 1,70 m boyundaki oyuncu, şutlarının yüzde 60’ını kısıtlı alana atıyor ve bu alana maç başına neredeyse beş kez ulaşıyor. Özellikle uzun atlamanın neredeyse hiç olmadığı bir dönemde potaya bu kadar sık ve etkili bir şekilde ulaşmak için nadir görülen bir hız ve güç kombinasyonu gerekir. Sherrod’a karşı savunma çökse bile onu potaya giderken sıkıştıramazlar çünkü perdeden kaybolursa bir tehdit oluşturmaz.
Sherrod’u en çok etkileyen şey her tempoya uyum sağlama yeteneğidir. Colorado, Sherrod’un hareketi anahtarın tepesinden dikte etmesine izin vererek veya forvetlerini dirseklerdeki aktarma merkezleri olarak kullanarak yarı sahada rahatlıkla uygulama yapıyor. Sherrod ayrıca geçiş hızıyla topu rakiplerin boğazına doğru zorlayabilir. Açılışta LSU’ya karşı Buffaloes açık sahada üstünlük sağladı ve Cumartesi günü SMU’ya karşı Colorado zorlu bir savunma karşısında yenilgiyi kabul etmek zorunda kaldı. Her iki maç da rahat galibiyetlerle sonuçlandı.
@Jaylynsherrod //ESPN+ pic.twitter.com/hGOiyif8V4
— Colorado Kadın Basketbolu(@CUBuffsWBB) 19 Kasım 2023
Notre Dame’ın tamamı kadınlardan oluşan yıkım ekibi
Beşinci sınıftan cesur bir çaylağa kadar, üniversite basketbolunda guardların performansı tüm zamanların en yüksek seviyesinde. Tecrübeli bir usta gibi sahanın her iki ucunda da takıma komuta eden Hidalgo’nun Notre Dame’daki ilk yılında olduğuna inanmak zor. Olivia Miles’ın ve şimdi de Sonia Citron’un sakatlıkları (ancak koç Niele Ivey, Citron’un birkaç hafta içinde geri dönmesi gerektiğini duyurarak rahatlamıştı) Hidalgo’ya İrlandalılar için daha fazla sorumluluk verdi, ama öyle görünüyor ki – onların özgüveniyle – sorumluluk hâlâ daha büyük bir rol oynuyordu.
Hidalgo, Notre Dame için tek kişilik bir dövüş takımıydı ve bu yaz FIBA U-19 Dünya Şampiyonası’nda ABD Takımına bir top çalmayla altın madalya kazandıran oyuncunun, South Bend’in savunma becerisini tekrarlaması çok uygun. getirilmiş . Maç başına neredeyse yedi top çalma ortalaması yakaladı (karşılaştırma için, I. Klasman’daki 117 takım daha az sayı kaydetti) ve 12 top çalma gecesi geçirerek New Jersey’li ateş topu oyuncusu Marina Mabrey ile bir program rekoru kırdı.
Rakip takımların tam saha baskısına rağmen topu kazanmaya çalıştıklarını veya Hidalgo’yu toptan korumaya çalışmadan doğrudan savunmada Hidalgo’ya yöneldiklerini görmek şaşırtıcı. Saldırı noktasında savunmacı olarak yorulmak bilmez bir motoru ve savunmaya destek konusunda muazzam içgüdüleri var. Hidalgo sahadayken Notre Dame, yalnızca savunmada 100 pozisyon başına 22,1 sayı daha iyi; bu dakikalarda rakiplerin topu yüzde 11 daha sık çevirdiğini fark edene kadar bu bir yanlış baskı gibi görünüyor. Hidalgo, üniversite kariyerinin ikinci haftasında ülkenin en heyecan verici savunma oyun kurucusu olabilir.
Iowa’da sorun atış dağıtımı mı?Herhangi bir şey yapın
@HannahHidalgo #NCAAWBB x
@ndwbb
pic.twitter.com/VMraxYUO0b
— NCAA Mart Çılgınlığı (@MarchMadnessWBB) 18 Kasım 2023
Monika Czinano geçen sezon maç başına 10,6 gol atarken, 7,7’si de McKenna Warnock’tan geldi. Bu, Iowa’nın bu sezon için yeniden dağıtmak zorunda kaldığı gecelik yaklaşık 18 şut anlamına geliyor. İdeal sonuç, Hannah Stuelke’nin bu iş yükünün çoğunu üstlenmesi olurdu, ancak oyun başına yalnızca dört deneme daha ekledi. Sharon Goodman ve Addison O’Grady’nin her biri ortalamalarına üç şut denemesi daha ekledi, ancak bu yine de maç başına yaklaşık sekiz saha golü daha bırakıyor ve bunların çoğu Caitlin Clark’a gidiyor.
Teorik olarak ülkedeki en iyi hücum oyuncusuna daha fazla şut vermek sorun değil ancak Clark’ın iş yükü şu anda Iowa için biraz bunaltıcı. Ve Yılın Ulusal Oyuncusu, Hawkeyes’in Kansas Eyaleti’ne yenilmesinin ardından herkesi dahil etme konusunda daha iyi bir iş yapması gerektiğini itiraf etti. Antrenör Lisa Bluder, post oyuncuları için “Onlara daha fazla güvenmeliyiz” derken bu noktayı daha da netleştirdi.
Her ne kadar Iowa sürekli olarak birbiri ardına büyük katkılar sağlıyor gibi görünse de Clark’ın Czinano ile yarattığı sihir kolaylıkla kopyalanamıyor. Ancak bunun için tek umut Clark’ın en azından Stuelke, Goodman ve O’Grady’ye bir şans vermesidir.
(Fotoğraf: Te-Hina Paopao: Jacob Kupferman / Getty Images)