semaver
New member
Bölgenin yeteneğinin gelişmesi zaman almış olsa da, bugün Uganda koşusunun geliştiği yer burasıdır. Kenya, 1963’teki bağımsızlığını takip eden yıllarda görece istikrarın tadını çıkarırken, Uganda 1970’ler ve 1980’lerde büyük ölçüde savaş halindeydi. Yüzyılın başında, Elgon Dağı bölgesinde kanunsuzluk hüküm sürüyordu: komşu kabilelerden haydutlar geceleri girip çiftlik hayvanlarına baskın düzenleyerek yerel halkı öldürüyordu.
Alanın modernizasyonu da yavaştı. 1990’lara kadar, Cheptegei, Kiplimo ve Chemutai dahil olmak üzere birçok mevcut sporcunun ataları Elgon üst kuşağının ormanlarında yaşıyordu ve süt, bal ve antilop ve bufalo etiyle geçimini sağlayan küçük bir Sabaot grubuna aitti. avlandı Burada, 9.000 fitte, yol veya okul yoktu ve rekabetçi sporlarla bağlantı yoktu. Ancak bu toplulukta büyümüş bir ihtiyar olan Moses Kiptala’ya göre, dayanıklılığın büyük bir değeri vardı: Grubun dayanıklılık avı yöntemi, hayvanları aşırı ısınana kadar saatlerce avlamaktı.
Koşucu bir aileden gelen ve hamstring sakatlığı nedeniyle kenara atılmadan önce Budapeşte’de 5.000 ve 10.000 metrede yarışmayı planlayan Kiplimo, özellikle seçkin bir soydan geliyor. Kiptala, Kiplimo’nun büyükbabasının o kadar üretken bir avcı olduğunu ve topluluğun ona Simba veya aslan adını verdiğini hatırlıyor.
Günümüzün yıldızları doğduğunda çok şey değişmişti: 1983’te Uganda hükümeti Mosopisiek olarak bilinen grubu bir milli parka yer açmak için ormanın altına taşımaya başladı. Çoğu artık küçük çiftçi. Kiptala, yer değiştirme sürecinin travmatik olduğunu ancak aynı zamanda koşma yeteneğinin ortaya çıkmasına da yardımcı olduğunu söyledi. Okul, çocukların rekabet etmesine izin verdi ve 2000’lerin başında Elgon bölgesinden sporcular Dünya Şampiyonalarında ve Olimpiyat finallerinde yarışmaya başladı.
Uganda’nın o dönemdeki ilk şampiyonu, Helsinki’deki 2005 Dünya Şampiyonasında 3.000m engelli koşuyu kazanan ülkenin kuzeyinden bir koşucu olan Dorcus Inzikuru idi. Elgon için dönüm noktası, yedi yıl sonra, Kapchorwa yerlisi Stephen Kiprotich’in Londra 2012 Olimpiyatları maratonunda sürpriz bir galibiyet elde etmesiyle geldi – ülkenin 1972’den beri ilk Olimpiyat altını.
Alanın modernizasyonu da yavaştı. 1990’lara kadar, Cheptegei, Kiplimo ve Chemutai dahil olmak üzere birçok mevcut sporcunun ataları Elgon üst kuşağının ormanlarında yaşıyordu ve süt, bal ve antilop ve bufalo etiyle geçimini sağlayan küçük bir Sabaot grubuna aitti. avlandı Burada, 9.000 fitte, yol veya okul yoktu ve rekabetçi sporlarla bağlantı yoktu. Ancak bu toplulukta büyümüş bir ihtiyar olan Moses Kiptala’ya göre, dayanıklılığın büyük bir değeri vardı: Grubun dayanıklılık avı yöntemi, hayvanları aşırı ısınana kadar saatlerce avlamaktı.
Koşucu bir aileden gelen ve hamstring sakatlığı nedeniyle kenara atılmadan önce Budapeşte’de 5.000 ve 10.000 metrede yarışmayı planlayan Kiplimo, özellikle seçkin bir soydan geliyor. Kiptala, Kiplimo’nun büyükbabasının o kadar üretken bir avcı olduğunu ve topluluğun ona Simba veya aslan adını verdiğini hatırlıyor.
Günümüzün yıldızları doğduğunda çok şey değişmişti: 1983’te Uganda hükümeti Mosopisiek olarak bilinen grubu bir milli parka yer açmak için ormanın altına taşımaya başladı. Çoğu artık küçük çiftçi. Kiptala, yer değiştirme sürecinin travmatik olduğunu ancak aynı zamanda koşma yeteneğinin ortaya çıkmasına da yardımcı olduğunu söyledi. Okul, çocukların rekabet etmesine izin verdi ve 2000’lerin başında Elgon bölgesinden sporcular Dünya Şampiyonalarında ve Olimpiyat finallerinde yarışmaya başladı.
Uganda’nın o dönemdeki ilk şampiyonu, Helsinki’deki 2005 Dünya Şampiyonasında 3.000m engelli koşuyu kazanan ülkenin kuzeyinden bir koşucu olan Dorcus Inzikuru idi. Elgon için dönüm noktası, yedi yıl sonra, Kapchorwa yerlisi Stephen Kiprotich’in Londra 2012 Olimpiyatları maratonunda sürpriz bir galibiyet elde etmesiyle geldi – ülkenin 1972’den beri ilk Olimpiyat altını.