semaver
New member
“Jimmy gerçekten ne yapmaktan hoşlanıyordu? Onun gerçekten sevdiği şey çalmaktı. Yani aslında bundan keyif alıyordu. Filmdeki kötü adamı destekleyen kişi Jimmy'ydi.” — Ray Liotta Henry Tepesi olarak
Bu, Oakland A'nın son şampiyon olduğu ve Rickey Henderson'ın beyzbolun en heyecan verici oyuncusu olduğu Eylül 1990'da prömiyeri yapılan “Goodfellas”tan bir alıntı. Bu aynı zamanda onun en iyi sezonuydu ve bir sonraki yılın başlarında Lou Brock'un çalıntı üsler konusundaki kariyer rekorunu kırdı.
Henderson, tabanı Kolezyum'un topraklarından söküp gökyüzüne kaldırdı. Tanrıya, A'lara ve şehre teşekkür etti. Aileye, taraftarlara ve yöneticilere teşekkür etti. Daha sonra Brock'un yanında duran Henderson, “Bugün tüm zamanların en iyisiyim” dedi.
O gece, Teksas'tan 2700 mil uzakta, Nolan Ryan yedi sayıyla kendi gol atamayanlar rekorunu kırdı. Tembel bir konuşma konusu için ikna edici bir karşıtlık yaratıldı: alçakgönüllü, metanetli Ryan kendini beğenmiş, kendini beğenmiş Henderson'ı gölgede bırakmıştı. En asidik haliyle alçakta asılı meyve.
Cuma günü 65 yaşında ölen Henderson bu filmin kötü adamıydı ve tabii ki bu duruma kendisi de sebep oldu. Yetersiz ücret ödendiğinden şikayetçi oldu. Kendinden sıklıkla üçüncü şahıs olarak söz ederdi. Floresan yeşili vuruş eldivenleri giyiyordu. Yakasını açtı ve sayıya doğru dans etti. Uçan topları yakaladıktan sonra havayı kesti, eldiveni Zoro'nun kılıcına benziyordu.
Ve sözleşme konusu ne olursa olsun her şey harikaydı.
Henderson bir keresinde “Oyunu oynama şeklim nedeniyle insanlar bana sosisli sandviç dediler” demişti. “Ama ben buna insanlara biraz stil ya da eğlence vermek diyorum. “Oraya gitmeyi ve hayranları heyecanlandırmayı seviyorum çünkü buraya biraz heyecan görmek için geliyorlarmış gibi hissediyorum.”
Rickey Henderson'dan daha heyecan verici bir oyuncu oldu mu? Daha iyi bir şovmen var mıydı? Kesinlikle sinema dışında hiç kimse hırsızlığı Henderson kadar sevmedi ve bunda onun kadar başarılı olamadı.
Henderson 1.406 çalıntı üsle işini bitirdi. Son vuruşunu Ağustos 2003'te Dodgers adına, Haziran 1979'da doğan Cory Vance adlı Coloradolu bir atıcıya karşı yaptı. Bu, Henderson'ın A'lar için birinci ligdeki ilk maçındaki ilk top çalmasıyla aynı aydı.
Bazı açılardan Henderson göründüğünden çok Ryan'a benziyordu. Her ikisi de kırk yıl boyunca, 40'lı yaşlarının ortalarına kadar oynadı. Henderson, çalıntı üslerde 12 kez ligine liderlik etti; Ryan on iki kez grevde ligine liderlik etti. Henderson 1.000'den fazla top çalma sayısına sahip tek oyuncu; Ryan, 5.000'den fazla vuruşu olan tek atıcıdır. (Henderson aslında 5.000 numaralı grev kurbanıydı.)
Ama fark şu: Grevlerde Ryan ne kadar inanılmaz derecede baskın olsa da, Henderson çalıntı üslerde çok daha üretkendi. Ryan'ın ikinci sıradaki Randy Johnson'a göre yüzde 17,2 daha fazla vuruşu var. Henderson'ın Brock'tan yüzde 49,8 daha fazla çalıntı üssü var.
Bunu başka bir şekilde ifade etmek gerekirse: Diyelim ki Henderson'ın kariyeri 1993'te sona erdi ve bu da uygun bir dönüm noktası olurdu. O zamanlar Toronto'lu olan Henderson, Dünya Serisinin 6. Oyununda dokuzuncu vuruşun sonunda bir ön yürüyüş yaptı ve Phillies'li Mitch Williams'ın ona tutunmak için kayan adımlı bir hamle yapmasına neden oldu. Joe Carter, maç kazandıran bir home run ile avantaj elde etti.
(Henderson'ın sürükleyici biyografisinde – “Rickey: The Life and Legend of an American Original” – Howard Bryant, Henderson'ın A'lara dönmesinden sonraki sezondan harika bir hikaye anlatıyor. Toronto'ya yaptıkları bir gezide oyuncular ve personel, nerede olduklarını hatırladılar. Carter sayı vuruşunu yaptığında ve otobüsün arkasından “İkinci aşamadaydım!” diye bağırdığındaydı.
1993'e gelindiğinde Henderson'ın kariyerinde 1.095 top çalması vardı; bu Brock'tan yaklaşık yüzde 17 daha fazlaydı; Ryan'ın Johnson'a karşı farkla aynıydı. Ama Henderson daha sonra buna sadık kaldı bir on yıl daha kiralık bir yolluk olarak.
Oakland'a, sonra San Diego'ya, Angels'a, tekrar Oakland'a, Mets'e, Seattle'a, tekrar Padres'e, Boston ve Los Angeles'a döndü. Büyük ligler çağrı yapmayı bıraktığında bile yürümeye devam etti ve Newark ve San Diego'daki bağımsız takımlar için 53 üs daha yakaladı.
Elbette tüm hız rekora ulaştı. Henderson, Ty Cobb, Barry Bonds, Hank Aaron ve Babe Ruth'un hemen önünde 2.295 koşuyla başka bir rekora imza attı. 2001'de Padres adına sayı atarak hedefini belirlediğinde, Henderson üslerin etrafından dolaştı ve sonra içeri girdi.
“Ayaklar öndeydi ve o her zaman baş öndeydi; Bu bizi her şeyden çok şaşırttı,” dedi o takımın yakalayıcılarından Ben Davis. “Ama asla Rickey'e hiçbir konuda güvenmezsin. Yani o yıl bir düşünün: 3000'inci vuruşunu yaptı, tüm zamanların yürüyüş rekorunu ve tüm zamanların koşu rekorunu kırdı. Yürüme rekoru Barry tarafından kırıldı ama bunların hepsini bir yılda başarmak inanılmaz.”
Henderson o sırada 42 yaşındaydı ama yine de 25 çalıntı üssü yönetiyordu; bu o yaştaki en yüksek rakamdı. 1982'de kırdığı 130'luk tek sezonluk rekoruna hiçbir zaman ciddi bir şekilde meydan okunmadı. Üs hırsızlığını teşvik etmek için tasarlanan yeni kurallara rağmen geçen yılın lideri Cincinnati'den Elly De La Cruz'un yalnızca 67'si vardı.
Henderson dışında sadece bir modern oyuncu daha var: Vince Coleman üç 100 çalma sezonu geçirdi. Henderson, Brock'u geçtikten sonra Mets'le birlikte olan Coleman kendi şansını düşündü. Bunu yapabileceğini düşünüyordu.
Coleman, Courier-News'e (Bridgewater, NJ) “Benim diğer rekorları takip ettiğim gibi, benim de onun rekorunu takip edeceğimi biliyor” dedi. “Sağlıklı kalırsam sezonda ortalama 80, 90, 100 top çalma ortalaması yakalayabilirim.”
Coleman bir daha asla 50 top çalma sayısını geçmedi. Henderson'dan yüzlerce daha az puan aldı ve hâlâ olağanüstü bir kariyere sahipti: 752'lik toplam puanı tüm zamanların altıncısı. Sonuçta Coleman, pek çok temel hırsızın gözünden kaçan temel bileşenden yoksundu. 1930'dan bu yana 500 top çalma yapan 20 oyuncunun yarısından fazlasının kariyer OBP'si 0,350'nin altındaydı.
Henderson'ınki 0,401'di. 500 çalıntı üssü olan yalnızca bir modern oyuncu olan Tahviller, daha yüksek oranda daha fazla üs kazandı. Bonds kesinlikle oyunun yaşayan en büyük oyuncusu olsa da, Henderson öldüğünde muhtemelen yaşayan en büyük Hall of Famer'dı. Konuşmanın diğer katılımcıları Mike Schmidt veya Johnson, Greg Maddux veya Steve Carlton gibi atıcılardı.
Yedek oyuncu sıralamasında kariyer galibiyetlerine bakmak artık sarsıcı. Nap Lajoie ile 24. sırada yer alan Schmidt'in hâlâ önünde hayatta olan tek oyuncular Bonds, Roger Clemens ve kariyerleri steroid bağımlılığı nedeniyle gölgelenen Alex Rodriguez. Etkileyici performansın olağanüstü hacmine ulaşmak o kadar zordur ki.
Henderson başardı. Her çağda işe yarayacak sofistike bir yaklaşımla çömelerek vuruş yaptı: Yürüyüşlerde yedi kez lig lideri oldu, aynı zamanda yarım sezon boyunca 81'lik bir rekorla ve sezon sonrası bir rekorla önde gelen golcüleri vurdu.
Bu, A'nın Henderson'ı sezon ortası takasla Yankees'ten aldığı 1989 Dünya Serisi 4. Maçında yaşandı. Bu Ekim onun vitriniydi: 12 denemede 11 top çalma ile .441/.568/.941'lik bir çizgi. A'lar şampiyonaya giderken yalnızca bir kez kaybetti.
Henderson, San Francisco'lu Don Robinson'a karşı kazanılan kararla başı çekti. İki top aldı. Arkasında gürleyen bir kadroyla, belirleyici faktör olabilirdi. Bunun yerine ortadan hızlı bir topa vurdu ve topu sol saha çitinin üzerinden gönderdi. A'lar o Dünya Serisinde galibiyet elde ettikleri için hiçbir zaman geride kalmadılar.
Bu, Henderson'ın memleketi Oakland'ı temsil eden son unvanıydı. Sonunda ekip, Kolezyum sahasına onun onuruna bir isim verdi, ancak kendisi hiçbir zaman kendi heykelini alamamıştı; belki de başıboş bir bakış açısına sahip bir franchise için çok fazla kalıcılıktı bu.
Artık A'lar gitti, Sacramento üzerinden Las Vegas'a gidiliyor ve Henderson da gitti. Çarşamba, 1958 Noel gecesi, Chicago'daki bir hastaneye giderken Oldsmobile'ın arka koltuğunda doğumunun 66. yıldönümünü kutluyor. O, başından beri hareket halinde olan bir adamdı.
Herkes kaçsın, kaçsın, kaçsın.
Bu, Oakland A'nın son şampiyon olduğu ve Rickey Henderson'ın beyzbolun en heyecan verici oyuncusu olduğu Eylül 1990'da prömiyeri yapılan “Goodfellas”tan bir alıntı. Bu aynı zamanda onun en iyi sezonuydu ve bir sonraki yılın başlarında Lou Brock'un çalıntı üsler konusundaki kariyer rekorunu kırdı.
Henderson, tabanı Kolezyum'un topraklarından söküp gökyüzüne kaldırdı. Tanrıya, A'lara ve şehre teşekkür etti. Aileye, taraftarlara ve yöneticilere teşekkür etti. Daha sonra Brock'un yanında duran Henderson, “Bugün tüm zamanların en iyisiyim” dedi.
O gece, Teksas'tan 2700 mil uzakta, Nolan Ryan yedi sayıyla kendi gol atamayanlar rekorunu kırdı. Tembel bir konuşma konusu için ikna edici bir karşıtlık yaratıldı: alçakgönüllü, metanetli Ryan kendini beğenmiş, kendini beğenmiş Henderson'ı gölgede bırakmıştı. En asidik haliyle alçakta asılı meyve.
Cuma günü 65 yaşında ölen Henderson bu filmin kötü adamıydı ve tabii ki bu duruma kendisi de sebep oldu. Yetersiz ücret ödendiğinden şikayetçi oldu. Kendinden sıklıkla üçüncü şahıs olarak söz ederdi. Floresan yeşili vuruş eldivenleri giyiyordu. Yakasını açtı ve sayıya doğru dans etti. Uçan topları yakaladıktan sonra havayı kesti, eldiveni Zoro'nun kılıcına benziyordu.
Ve sözleşme konusu ne olursa olsun her şey harikaydı.
Henderson bir keresinde “Oyunu oynama şeklim nedeniyle insanlar bana sosisli sandviç dediler” demişti. “Ama ben buna insanlara biraz stil ya da eğlence vermek diyorum. “Oraya gitmeyi ve hayranları heyecanlandırmayı seviyorum çünkü buraya biraz heyecan görmek için geliyorlarmış gibi hissediyorum.”
Rickey Henderson'dan daha heyecan verici bir oyuncu oldu mu? Daha iyi bir şovmen var mıydı? Kesinlikle sinema dışında hiç kimse hırsızlığı Henderson kadar sevmedi ve bunda onun kadar başarılı olamadı.
Henderson 1.406 çalıntı üsle işini bitirdi. Son vuruşunu Ağustos 2003'te Dodgers adına, Haziran 1979'da doğan Cory Vance adlı Coloradolu bir atıcıya karşı yaptı. Bu, Henderson'ın A'lar için birinci ligdeki ilk maçındaki ilk top çalmasıyla aynı aydı.
Bazı açılardan Henderson göründüğünden çok Ryan'a benziyordu. Her ikisi de kırk yıl boyunca, 40'lı yaşlarının ortalarına kadar oynadı. Henderson, çalıntı üslerde 12 kez ligine liderlik etti; Ryan on iki kez grevde ligine liderlik etti. Henderson 1.000'den fazla top çalma sayısına sahip tek oyuncu; Ryan, 5.000'den fazla vuruşu olan tek atıcıdır. (Henderson aslında 5.000 numaralı grev kurbanıydı.)
Ama fark şu: Grevlerde Ryan ne kadar inanılmaz derecede baskın olsa da, Henderson çalıntı üslerde çok daha üretkendi. Ryan'ın ikinci sıradaki Randy Johnson'a göre yüzde 17,2 daha fazla vuruşu var. Henderson'ın Brock'tan yüzde 49,8 daha fazla çalıntı üssü var.
Bunu başka bir şekilde ifade etmek gerekirse: Diyelim ki Henderson'ın kariyeri 1993'te sona erdi ve bu da uygun bir dönüm noktası olurdu. O zamanlar Toronto'lu olan Henderson, Dünya Serisinin 6. Oyununda dokuzuncu vuruşun sonunda bir ön yürüyüş yaptı ve Phillies'li Mitch Williams'ın ona tutunmak için kayan adımlı bir hamle yapmasına neden oldu. Joe Carter, maç kazandıran bir home run ile avantaj elde etti.
(Henderson'ın sürükleyici biyografisinde – “Rickey: The Life and Legend of an American Original” – Howard Bryant, Henderson'ın A'lara dönmesinden sonraki sezondan harika bir hikaye anlatıyor. Toronto'ya yaptıkları bir gezide oyuncular ve personel, nerede olduklarını hatırladılar. Carter sayı vuruşunu yaptığında ve otobüsün arkasından “İkinci aşamadaydım!” diye bağırdığındaydı.
1993'e gelindiğinde Henderson'ın kariyerinde 1.095 top çalması vardı; bu Brock'tan yaklaşık yüzde 17 daha fazlaydı; Ryan'ın Johnson'a karşı farkla aynıydı. Ama Henderson daha sonra buna sadık kaldı bir on yıl daha kiralık bir yolluk olarak.
Oakland'a, sonra San Diego'ya, Angels'a, tekrar Oakland'a, Mets'e, Seattle'a, tekrar Padres'e, Boston ve Los Angeles'a döndü. Büyük ligler çağrı yapmayı bıraktığında bile yürümeye devam etti ve Newark ve San Diego'daki bağımsız takımlar için 53 üs daha yakaladı.
Elbette tüm hız rekora ulaştı. Henderson, Ty Cobb, Barry Bonds, Hank Aaron ve Babe Ruth'un hemen önünde 2.295 koşuyla başka bir rekora imza attı. 2001'de Padres adına sayı atarak hedefini belirlediğinde, Henderson üslerin etrafından dolaştı ve sonra içeri girdi.
“Ayaklar öndeydi ve o her zaman baş öndeydi; Bu bizi her şeyden çok şaşırttı,” dedi o takımın yakalayıcılarından Ben Davis. “Ama asla Rickey'e hiçbir konuda güvenmezsin. Yani o yıl bir düşünün: 3000'inci vuruşunu yaptı, tüm zamanların yürüyüş rekorunu ve tüm zamanların koşu rekorunu kırdı. Yürüme rekoru Barry tarafından kırıldı ama bunların hepsini bir yılda başarmak inanılmaz.”
Henderson o sırada 42 yaşındaydı ama yine de 25 çalıntı üssü yönetiyordu; bu o yaştaki en yüksek rakamdı. 1982'de kırdığı 130'luk tek sezonluk rekoruna hiçbir zaman ciddi bir şekilde meydan okunmadı. Üs hırsızlığını teşvik etmek için tasarlanan yeni kurallara rağmen geçen yılın lideri Cincinnati'den Elly De La Cruz'un yalnızca 67'si vardı.
Henderson dışında sadece bir modern oyuncu daha var: Vince Coleman üç 100 çalma sezonu geçirdi. Henderson, Brock'u geçtikten sonra Mets'le birlikte olan Coleman kendi şansını düşündü. Bunu yapabileceğini düşünüyordu.
Coleman, Courier-News'e (Bridgewater, NJ) “Benim diğer rekorları takip ettiğim gibi, benim de onun rekorunu takip edeceğimi biliyor” dedi. “Sağlıklı kalırsam sezonda ortalama 80, 90, 100 top çalma ortalaması yakalayabilirim.”
Coleman bir daha asla 50 top çalma sayısını geçmedi. Henderson'dan yüzlerce daha az puan aldı ve hâlâ olağanüstü bir kariyere sahipti: 752'lik toplam puanı tüm zamanların altıncısı. Sonuçta Coleman, pek çok temel hırsızın gözünden kaçan temel bileşenden yoksundu. 1930'dan bu yana 500 top çalma yapan 20 oyuncunun yarısından fazlasının kariyer OBP'si 0,350'nin altındaydı.
Henderson'ınki 0,401'di. 500 çalıntı üssü olan yalnızca bir modern oyuncu olan Tahviller, daha yüksek oranda daha fazla üs kazandı. Bonds kesinlikle oyunun yaşayan en büyük oyuncusu olsa da, Henderson öldüğünde muhtemelen yaşayan en büyük Hall of Famer'dı. Konuşmanın diğer katılımcıları Mike Schmidt veya Johnson, Greg Maddux veya Steve Carlton gibi atıcılardı.
Yedek oyuncu sıralamasında kariyer galibiyetlerine bakmak artık sarsıcı. Nap Lajoie ile 24. sırada yer alan Schmidt'in hâlâ önünde hayatta olan tek oyuncular Bonds, Roger Clemens ve kariyerleri steroid bağımlılığı nedeniyle gölgelenen Alex Rodriguez. Etkileyici performansın olağanüstü hacmine ulaşmak o kadar zordur ki.
Henderson başardı. Her çağda işe yarayacak sofistike bir yaklaşımla çömelerek vuruş yaptı: Yürüyüşlerde yedi kez lig lideri oldu, aynı zamanda yarım sezon boyunca 81'lik bir rekorla ve sezon sonrası bir rekorla önde gelen golcüleri vurdu.
Bu, A'nın Henderson'ı sezon ortası takasla Yankees'ten aldığı 1989 Dünya Serisi 4. Maçında yaşandı. Bu Ekim onun vitriniydi: 12 denemede 11 top çalma ile .441/.568/.941'lik bir çizgi. A'lar şampiyonaya giderken yalnızca bir kez kaybetti.
Henderson, San Francisco'lu Don Robinson'a karşı kazanılan kararla başı çekti. İki top aldı. Arkasında gürleyen bir kadroyla, belirleyici faktör olabilirdi. Bunun yerine ortadan hızlı bir topa vurdu ve topu sol saha çitinin üzerinden gönderdi. A'lar o Dünya Serisinde galibiyet elde ettikleri için hiçbir zaman geride kalmadılar.
Bu, Henderson'ın memleketi Oakland'ı temsil eden son unvanıydı. Sonunda ekip, Kolezyum sahasına onun onuruna bir isim verdi, ancak kendisi hiçbir zaman kendi heykelini alamamıştı; belki de başıboş bir bakış açısına sahip bir franchise için çok fazla kalıcılıktı bu.
Artık A'lar gitti, Sacramento üzerinden Las Vegas'a gidiliyor ve Henderson da gitti. Çarşamba, 1958 Noel gecesi, Chicago'daki bir hastaneye giderken Oldsmobile'ın arka koltuğunda doğumunun 66. yıldönümünü kutluyor. O, başından beri hareket halinde olan bir adamdı.
Herkes kaçsın, kaçsın, kaçsın.
(1982'de MLB'nin tek sezonluk çalıntı üs rekorunu kırdıktan sonra Henderson'ın en iyi fotoğrafı: Getty Images)