Su orucu su dışında hiç bir şey tüketilmeyen bir metoddur. Her beden oruca biraz farklı reaksiyon verir. Genetik, sıhhat, ömür biçimi bunda rol oynar. Oruç seyahatine çıkan herkesin metabolik vakit çizelgesi vardır.
0-3 saat içinde bedeniniz hala yediğiniz son şeyi sindirme sürecindedir. Yediklerinizi glikoz, aminoasit ve yağ asitlerine dönüştürür. Bedeninizin o anki güç gereksinimi için bu molekülleri kullanır yahut çabucak sonrasında kullanılmak üzere saklar. Kan sirkülasyonunda dolaşan glikoz, insülin salınımını uyarır. Glikoz; mitokondride güç üretiminde birincil güç kaynağı olarak kullanılır geri kalanı sonrasındasında kullanılmak üzere karaciğere gönderilerek kısa vadeli glikojen yada yağ dokusu olarak depolanır. Yemekten daha sonra Ghrelin; açlık hormonu düşerken, leptin; tokluk hormonu yükselerek beyne doygunluk sinyali gönderir.
4-24 saat içinde beden katabolik dediğimiz yıkım kademesine geçer. Daha evvel depolanan besinleri kullanmaya başlar. Kan şekeri ve insülin düzeyi düşmeye başlar. Kanda glikoz düzeyi 50-150 mg/dl birtakım kaynaklarda 70-120 mg/dl içinde korunmalıdır. Beden kan şekerini olağan aralıkta tutmak için daha evvel karaciğerde glikojen olarak depolanan glikoz depolarını kullanır. Ne kadar glikojen depoladığınız ve gün boyunca ne kadar idman yaptığınıza bağlı olarak 10-18 saat içinde depolar tükenir. Burada öbür bir güç kaynağına gereksinim doğmaya başlar. Yağ depoları ve keton cisimcikleri güç için kullanılmaya başlar.
24-72 saat içinde beden yağ yakma sürecine geçer. Yağ yıkımı yani lipoliz yardımıyla bedendeki yağ hücreleri hür yağ asitleri salar. Yağ metabolizması (ketogenez) aktive olarak yağ asitleri kullanılmaya başlar. Yağ asitleri karaciğerde beta oksidasyon ile keton cisimciklerine (aseton, asetoacetat, beta hidroksi bütirat) dönüştürülür. Ketonlar birinci derecede yakıt olmuştur. Lakin hala beyin, göz, böbrek ve alyuvarlar üzere birtakım hücreler güç için biraz glikoza gereksinim duyarlar. Karbonhidrat olmayan kaynaklardan; aminoasit (protein), yağ (keton cisimcikleri)ve laktat üzere öncü hücrelerden, özel bir yolla glikoz üretilir. Orucun bu evresinde beyin glikozu, geri kalan hücreler keton cisimciklerini kullanır. Açlık hormonu ghrelin bu evrede azalır ve her geçen gün daha da düşer.
72-120 saat aralığında (3-5 gün) insülin seviyesi düşmüş, açlık bastırılmış, beslenme ketozisi daima bir hal almıştır. Karaciğerde yapılan büyüme faktörü üretimi azalmış ötürüsıyla oksidatif gerilim azalmıştır. Mitokondride güç imali son eseri olarak ortaya çıkan özgür radikaller azalmış, daha yüksek bir güç ortaya çıkmıştır. Yağ asitlerinin ve keton cisimciklerinin kullanması kararı ortaya çıkan güç, glikoz kullanması sırasında ortaya çıkan güçten 3,5 kat daha fazladır. Yapılan çalışmalarda en az 72 saatlik açlığın bağışıklık sistemi, inflamasyon, nörogenez (beyin nöron üretimi) ve genel metabolik sıhhat için faydalı olduğu gösterilmiştir.
0-3 saat içinde bedeniniz hala yediğiniz son şeyi sindirme sürecindedir. Yediklerinizi glikoz, aminoasit ve yağ asitlerine dönüştürür. Bedeninizin o anki güç gereksinimi için bu molekülleri kullanır yahut çabucak sonrasında kullanılmak üzere saklar. Kan sirkülasyonunda dolaşan glikoz, insülin salınımını uyarır. Glikoz; mitokondride güç üretiminde birincil güç kaynağı olarak kullanılır geri kalanı sonrasındasında kullanılmak üzere karaciğere gönderilerek kısa vadeli glikojen yada yağ dokusu olarak depolanır. Yemekten daha sonra Ghrelin; açlık hormonu düşerken, leptin; tokluk hormonu yükselerek beyne doygunluk sinyali gönderir.
4-24 saat içinde beden katabolik dediğimiz yıkım kademesine geçer. Daha evvel depolanan besinleri kullanmaya başlar. Kan şekeri ve insülin düzeyi düşmeye başlar. Kanda glikoz düzeyi 50-150 mg/dl birtakım kaynaklarda 70-120 mg/dl içinde korunmalıdır. Beden kan şekerini olağan aralıkta tutmak için daha evvel karaciğerde glikojen olarak depolanan glikoz depolarını kullanır. Ne kadar glikojen depoladığınız ve gün boyunca ne kadar idman yaptığınıza bağlı olarak 10-18 saat içinde depolar tükenir. Burada öbür bir güç kaynağına gereksinim doğmaya başlar. Yağ depoları ve keton cisimcikleri güç için kullanılmaya başlar.
24-72 saat içinde beden yağ yakma sürecine geçer. Yağ yıkımı yani lipoliz yardımıyla bedendeki yağ hücreleri hür yağ asitleri salar. Yağ metabolizması (ketogenez) aktive olarak yağ asitleri kullanılmaya başlar. Yağ asitleri karaciğerde beta oksidasyon ile keton cisimciklerine (aseton, asetoacetat, beta hidroksi bütirat) dönüştürülür. Ketonlar birinci derecede yakıt olmuştur. Lakin hala beyin, göz, böbrek ve alyuvarlar üzere birtakım hücreler güç için biraz glikoza gereksinim duyarlar. Karbonhidrat olmayan kaynaklardan; aminoasit (protein), yağ (keton cisimcikleri)ve laktat üzere öncü hücrelerden, özel bir yolla glikoz üretilir. Orucun bu evresinde beyin glikozu, geri kalan hücreler keton cisimciklerini kullanır. Açlık hormonu ghrelin bu evrede azalır ve her geçen gün daha da düşer.
72-120 saat aralığında (3-5 gün) insülin seviyesi düşmüş, açlık bastırılmış, beslenme ketozisi daima bir hal almıştır. Karaciğerde yapılan büyüme faktörü üretimi azalmış ötürüsıyla oksidatif gerilim azalmıştır. Mitokondride güç imali son eseri olarak ortaya çıkan özgür radikaller azalmış, daha yüksek bir güç ortaya çıkmıştır. Yağ asitlerinin ve keton cisimciklerinin kullanması kararı ortaya çıkan güç, glikoz kullanması sırasında ortaya çıkan güçten 3,5 kat daha fazladır. Yapılan çalışmalarda en az 72 saatlik açlığın bağışıklık sistemi, inflamasyon, nörogenez (beyin nöron üretimi) ve genel metabolik sıhhat için faydalı olduğu gösterilmiştir.